چکیده:
امام حسین (ع ) در قالب اسطوره ، نماد و نقاب در شعر معاصر عرب پیوسته حضور درخشانی دارد. مظفر النواب ، شاعر شیعی معاصر عراق ، سالیان دراز عمر خود را با تاثر از اندیشه های سیاسی اجتماعی مارکسیسم سپری کرده است . او با الهام از حرکت انقلابی حضرت امام حسین (ع ) و معرفی ایشان به عنوان رهبر راستین انقلابیان و بانی حکومت مستضعفان جهان ، آن حضرت را اسوة پایداری برای همه مبارزان در مقابله با حاکمان ظالم و فاسد عرب دانسته و دفاع از فلسطین را محور اصلی اشعار خود قرار داده است . مظفر النواب ، با فراخوانی قیام عاشورا و بیان تازگی و تکرارپذیری آن در عصر کنونی، تنها راه نجات مسئله فلسطین را ادامه راه مقاومت و مبارزة مسلحانه می داند.
خلاصه ماشینی:
مظفر، امام حسین (ع ) را امام و پیشوای مبارزه و شهادت در راه حق میداند و با اذعان بر اینکه نبرد دشواری در راه است و توازن قوا، هرگز وجود ندارد و هر یک از مبارزان رهرو حسینی باید در مقابل هزاران تن از لشکر یزید به نبرد بایستند؛ اما اعلام میکند که چاره ای جز نبرد و مبارزه نیست ؛ زیرا حکومت های عربی هم اکنون در صف دشمنان ، علیه مردم فلسطین به کار مشغول اند و گروهی با انتشار طایفه گرایی و تفرقۀ میان شیعه و سنی، اتحاد (ع ) مسلمین را نشانه رفته اند؛ ولی مظفر با صدایی بلند اعلام میکند که امام حسین منحصر به طایفه و مذهب خاصی نیست ؛ بلکه ، همچون حضرت ابراهیم (ع ): «إن ابراهیم کان أمۀ» (نحل : ١٢٠)، نماد یک امت برای همۀ قیام ها و انقلاب هاست : إمام الشهادة/ عهد علی عاشقی کبریاء السماوات فی ناظریک / نقاوم / نعرف أن القتال مریر/ و أن التوازن صعب / و أن حکوماتنا فی رکاب العدو/ و أن ضعاف النفوس انتموا للذئاب / و عاث الذئاب من الطائفیۀ، تفتک بالناس / ما أنت طائفۀ/ إنما أمۀ للنهوض / تواجه ما سوف یأتی (النواب ، ٢٠١١/١٢/٣: سایت روزنامۀ البینۀ الجدیدة).