چکیده:
افت تحصیلی هنوز هم یک چالش جدی برای نظام های آموزشی دنیا است . شاید به همین دلیل با وجود پژوهش ها و بررسی های فراوان ، باب مطالعه و گفتگو درباره آن بسته نیست . این مقاله با یک نگاه فلسفی به افت تحصیلی ، قصد معرفی و تحلیل ریشه های نظری این پدیده ناخاسته در شرایط آموزش و پرورش مدرن را دارد. به عبارت دیگر در این جا ادعا می شود که علتهای افت تحصیلی در بنیادهای فکری و آرای تربیتی مدرنیته قرار دارد ، پس مادامی که آموزش و پرورش نظام خود را بر چنین بنیادهایی استوار سازد امکان پیش گیری از افت تحصیلی کمتر وجود دارد . به این منظور شش عامل اصلی متاثر از آموزشهای مدرن انتخاب ، و رابطه آن با آموزش و پرورش و افت تحصیلی در نظر گرفته می شود. کوشش به عمل خواهد آمد با طی مسیر یک مقاله پژوهشی به استناد منابع دست اول ، یافته ها ارایه و سپس تحلیل شود .
خلاصه ماشینی:
"روش اجرای پژوهش پژوهش با مراجعه به متون به منظور یافتن و استخراج تعالیم مدرن و تحلیل آن براساس این سوال انجام شده است که:"از میان آموزههای اصلی مدرنیسم که شواهدی دال بر پذیرش آن از سوی نظامهای آموزشی وجود دارد،کدامها در بروز پدیده افت تحصیلی دخالت دارند؟"بنابر این منابع دادهها،گزارشهای تحقیق،مقالات،و سایر آثار نشر یافتههای چاپی یا دیجیتالی هستند که تا آخرین منابع منتهی به 1383 را دربرمیگیرند.
به عبارت دیگر قوه شناختی دانشآموزان و توان آنان برای یادگیری به روش های مختلف علمی مورد بررسی و اندازهگیری قرار میگیرد تا اثبات شود که انتظارات آموزشی غیر منطقی نیست و با اتکا به واقعیتهایی تنظیم شده است که علم آن را تایید میکند.
این پژوهش با گشودن یک رویکرد انتقادی1به سوی برخی پژوهشها و دیدگاههای موجود درباره افت تحصیلی که هریک با توجه به یک یا چند متغیر،درصدد ریشهیابی افت تحصیلی بودهاند،این پیش فرض را پذیرفته و به میان میگذارد که افت تحصیلی نتیجه نفوذ اصلیترین بنیادهای نظری مدرنیسم در طراحی و ساخت نظامهای آموزشی است:پس مادامی که سایه مدرنیسم بر سر فعالیتی چون آموزش و پرورش است،نه تناس بخشیدن به برنامه درسی(آزادواری،1374)؛نه افزایش درآمد سرانه(یونسکو، به نقل از فروزان،1350)؛نه بهبود برنامهها و روشهای آموزشی(پاشا شریفی،1370)؛ نه تعدیل جمعیت و محیط انسانی-فیزیکی کلاس(نصر اصفهانی و معینپور،1381)و نه سازمان بندی منطقیتر سال تحصیلی،سازمان بندی مجدد سیستم ارزشیابی،تطابق برنامه درسی با تفاوتهای فردی،و برقراری کلاسهای جبرانی(امینفر،1376)نمیتوانند عامل مؤثری در کنترل و کاهش افت تحصیلی باشند."