چکیده:
از مباحث مهم در معرفت‌شناسی، تأثیر عوامل غیرمعرفتی بر شکل‌گیری معرفت، به‌ویژه تأثیر اراده بر معرفت است. صدرا، به دلیل اتخاذ مبنای اصالت وجود و تشکیک و ...، برخلاف نگاه پیشینیان، تحلیلی دقیق از نسبت اراده و معرفت داده است. بر اساس نگاه او، در حوزه ادراکات حضوری، بنا بر حرکت اشتدادی نفس انسانی متناسب با سعه وجودی و تکامل انسانی که فرآیندی ارادی است، درک حضوری انسان وضوح و اشتدادی متناسب پیدا می‌کند. در حوزه ادراکات حصولی انسان، اعم از ادراکات جزئی و کلی، در نگاه صدرا دو تحلیل مطرح میشود که در هر دو، اراده انسان در شکل‌گیری معرفت نقش‌آفرین است. در تحلیل نخست، نفس با تکامل ارادی و اختیاری خود مستعد پذیرش صور ادراکی از مبادی عالیه وجود یا عقل فعال میشود؛ و در تحلیل دوم این نفس انسانی است که با تکامل جوهری خود و در سایه اتحاد با عقل فعال، این ادراکات را انشا می‌کند و مواجهه با واقعیت صرفا زمینه‌ساز این انشای ارادی انسان است.
The most important issues in epistemology، is non-cognitive factors influence the formation of knowledge which the impact of knowledge on the willingness would be very important. Sadra for taking a look at the principality of existence and skepticism … unlike the predecessors has provided a detailed analysis of the proportion of willingness and knowledge. According to his Viewpoint Presence of perception according to intensification moving human soul compatible with existing development and human evolution-which is Intentional- Understanding of the human person will be clear and intensification. Within the field of human knowledge by correspondence including both partial and general perceptions both، in Sadra’s viewpoint two analyses occur، in both the willingness of man's play a role in the formation of knowledge. In the first analysis، self-determination and their disposal susceptible to the development of higher forms of perception’s origins، in the second analysis the human soul is in the evolution of the essence and in the unity in light of the active intellect deals the composition of these perceptions and confront the reality underlying the acting and the intentional created humans.
خلاصه ماشینی:
"به سخن دیگر، منظور از علم واقعیتی مانند مثل افلاطونی است (با این تفاوت که مثل افلاطونی فقط عقلی بود)؛ یعنی نفس در صورت برقراری ارتباط با عالم مادی مستعد آن میشود که با وجود تجردی اشیا (حسی ، خیالی، عقلی ) ارتباط برقرار، و به آنها علم حضوری پیدا کند.
در دیدگاه نخست ، واقعیت علم خارج از نفس انسان وجود دارد و این نفس انسان است که با حرکت جوهری خود از یک سو، و با مواجهه با موجودات مادی از سوی دیگر، مستعد آن می شود که صور ادراکی (واقعیت علم ) را از طریق موجودات برتر درک کند.
در دیدگاه نخست ، واقعیت علم خارج از نفس انسان وجود دارد و این نفس انسان است که با حرکت جوهری خود از یک سو، و با مواجهه با موجودات مادی از سوی دیگر، مستعد آن می شود که صور ادراکی (واقعیت علم ) را از طریق مبادی عالیه وجود درک کند.
بنابراین ، حاصل کلام صدرا درباره ادراک معقولات و صور عقلانی کلی آن است که چنین ادراکی به وسیله مشاهده نفس ، حقایق و ذوات مجرد و صور و ماهیات مفارق حاصل می شود، نه به تجرید و انتزاع معقولات از محسوسات ؛ بدین صورت که هر یک از صور خیالی و عقلانی در مقام خود دارای ثبات و تجرد ذاتی اند و نفس با حرکت جوهری خود، انتقال و مسافرتی را از کمالات حسی ، که همان معقولات هیولانی هستند، آغاز می کند و پس از طی کمالات خیالی، که معقولات بالملکه اند (ادراک حقایق برزخ )، به مرتبه ادراک حقایق عقلی راه می یابد."
(
, 
, 
)
