چکیده:
واژۀ ادراکی ـ حرکتی بر تعبیر و تفسیر و پاسخی که فرد به یک محرک میدهد، دلالت میکند. تقریبا به هر آنچه که فرد با آنها سروکار دارد، ادراکی ـ حرکتی گفته میشود. تجارب حرکتی کسبشده در سنین اولیه، پایههای اصلی رشد و تکامل ادراکی ـ حرکتی فرد را تشکیل میدهند و تحقیقات نشان داده است که تجارب یادگیریهای اولیة زندگی در یادگیریهای بعدی او، اثر مثبت دارند. جوامع امروزی برای درک عالی مسائل شناختی و اجرای برتر اعمال در حیطة ادراکی ـ حرکتی، ارزش و بهای فراوان قائل هستند. برای تسهیل در رشد تواناییهای ادراکی، فرد باید در سالهای اولیة زندگی خود از بیشترین امکانات رویارویی با تحریکات حسی و تجربی حرکات متنوع برخوردار باشد. در تحقیق حاضر، تواناییهای ادراکی ـ حرکتی دانشآموزان پسر 7 تا 14سالة شهر تهران، مورد بررسی قرار گرفت و نتایج آن با اطلاعات موجود در کودکان آمریکایی مقایسه گردید. 160 نفر از دانشآموزان پسر از 4 منطقة جغرافیایی، شمال، جنوب، غرب و شرق استان تهران به صورت تصادفی گزینش شدند تا نمایندة کلیة دانشآموزان از نظر وضعیت اقتصادی اجتماعی و فرهنگی باشند. آزمون لینکلن ـ اورزتسکی که در این بررسی از آن استفاده شد، دارای 36 ماده است که هر 6 حرکت یا مادة آن، یک پارهسطح را میسنجد. این پارهسطحهای توانایی ادراکی ـ حرکتی، شامل هماهنگی عمومی ایستا، هماهنگی عمومی پویا، هماهنگی دستی پویا، سرعت حرکت، حرکات همزمان و حرکات غیرهمزمان است. پس از اجرای مقیاس مذکور و جمعآوری اطلاعات، از روشهای آماری مناسب توصیفی برای دستهبندی آنها و از آزمون t جهت مقایسة آنها استفاده گردید.
خلاصه ماشینی:
در تحقيق حاضر، تواناييهاي ادراکي ـ حرکتي دانش آموزان پسر ٧تا ١٤سالۀ شهر تهران ، مورد بررسي قرار گرفت و نتـايج آن با اطّلاعات موجود در کودکان آمريکايي مقايسه گرديد.
(١) هدف از تحقيق حاضر، عبارت از اجراي مقياس لينکلن ـ اوزرتسکي جهت اندازه گيـري توانـايي هـاي ادراکي ـ حرکتي دانش آموزان پسر ٧تا ١٤سالۀ تهران و مقايسۀ آن هـا بـا گـروه پـسران همتـا در نـورم آمريکايي اسلوان است .
در مقايسه بين کودکـان شهر تهران و نورم اسلوان ، به نظر مي رسد در سنين پايين تر؛ يعني ، ٧ و ٨ سـاله هـا، برتـري بـا کودکـان تهراني است و اختلاف اين دو گروه کاملا معنيدار است ؛ امّا درگروه هاي سنّي ٩ الي ١٤ساله بـا آن کـه اختلاف وجود دارد، به سطح معني دار بودن نمي رسد.
در گروه سنّي ١٠ ساله ها، کودکان دانش آموز شهر تهران در مقايسه با کودکان نورم اسـلوان از نظـر اجراي مواد آزمون ها به جز در مادّة سرعت حرکت ، وضعيّت بهتري داشتند (جدول شمارة ٥).
در گروه سنّي ١٣ساله ها، کودکان تهرانـي بـه جـز در مـوادّ سـرعت حرکت و حرکات اختياري همزمان در چهار مادّة ديگر، عملکرد بهتري داشتند؛ ولي اين تفاوت هـا از نظـر آماري، معنيدار نبودند (جدول شمارة ٨).
ششمين و آخرين پاره تست در مجموعۀ آزمون هاي تحقيق حاضر، حرکات اختياري ناهمزمان بود که در تمام رده هاي سنّي غير از ٩ ساله ها، کودکان و دانش آموزان تهران ، عملکرد بهتري از هم سن وسـالان آمريکايي خود داشتند که با توجّه به ساده بودن و ثبات محيطـي و عـدم نيـاز بـه عامـل سـرعت ، قابـل پيش بيني هم است .