چکیده:
طی دهه های اخیر، یادگیری فناورانه به مبحثی اساسی در صنایع مختلف و به ویژه برای کشورهای در حال توسعه بدل گشته که می تواند نقش قابل توجهی در پیشرفت های فناوری ایفا کند. در واقع این یادگیری فناورانه است که تعیین می کند کشورها در رویارویی با فناوری های جدید، تا چه اندازه می توانند خوب عمل کنند. برای تسریع یادگیری فناورانه شرکت ها، درک عوامل تاثیرگذار بر آن ضروری است و به شرکت ها و صنایع کمک می کند. بنا بر ادبیات یادگیری فناورانه، متغیرهایی وجود دارند که می توانند ترویج دهنده، راهنما و تقویت کننده آن باشند. به طور کلی این عوامل را می توان به دو دسته عوامل درون سازمانی و برون سازمانی طبقه بندی کرد که در این پژوهش، پنج عامل برون سازمانی و نه عامل درون سازمانی همراه با زیرعامل های هریک از ادبیات استخراج شده است.
خلاصه ماشینی:
"ادبیات، شاخصهایی را شناسایی میکند که ما میتوانیم برای نشان دادن حضور یا عدم حضور یادگیری فناورانه از آنها استفاده کنیم که شامل هزینه کردن در فعالیتهای R&D متناسب با اندازه شرکت، رشد یا کاهش در سطح کارکنان R&D، نرخ توسعه یا معرفی محصولات جدید، تغییرات در کارایی و بهرهوری از فرایندهای جدید فناورانه، توسعه شایستگی در زمینههای جدید فناوری، مشارکت در اتحادهای راهبردی فناورانه، نرخ ثبت پتنت، لیسانسهای فناوری (لیسانس ورودی و خروجی)، افکار و نگرشهای مدیریتی در مورد اهمیت فناوری برای راهکار شرکت و غیره است [21].
قاضینوری و همکاران [29] نیز فرایند سازمانی، مسیر فناوری و پایگاه دانش را جزو عوامل داخلی و عوامل اقتصادی و فنی را در عوامل خارجی طبقهبندی میکند که هر دوی این دسته از عوامل میتواند برای توسعه توانمندیهای فناورانه در کشورهای در حال توسعه استفاده شود [2] و درک این عوامل به تحتتأثیر قرار دادن مطلوب سرعت و قدرت یادگیری فناورانه در شرکتها و صنایع کمک خواهد کرد [29 و 30].
با توجه به پژوهشهای انجام شده در بررسی نقش R&D در یادگیری، کوهن و لوینتال [52] نیز بیان کردهاند که R&D تعیینکننده اصلی اکتساب، شبیهسازی، انتقال و بهکارگیری دانش جدید برای شرکتها است که بهعنوان توانایی یادگیری فناورانه شرکت در نظر گرفته میشود.
بنابراین یادگیری فناورانه از طریق کمک به مدیریت برای شناسایی نقاط قوت سازمانی، سرمایهگذاری درR&D از نظر نیروی کار و سرمایه [12] و ایجاد پایگاه دانش فناورانه منجر به باقی ماندن شرکت به عنوان پیشگام فناوری در کسب و کار، بهبود کارکرد [12، 13 و 23]، توسعه موفقیتآمیز محصولات فناورانه، افزایش کیفیت ارزش پیشنهادی به مشتریان [5، 7 و 13]، کاهش هزینه زیرساختهای نوظهور در آینده [14] و موفقیت مالی میشود [15]."