چکیده:
زمینه: قصور پزشکی منجر به فوت یکی از مسائل مهم قانونی در رشته پزشکی میباشد که اغلب همکاران در زمینه اطلاعات کم یا ناقص دارند. از طرفی در جامعه پزشکی ایران هیچگونه مطالعه مدونی در این خصوص انجام نگرفته است. هدف عمده از این مطالعه تعیین فراوانی انواع قصور در پروندههای منجر به فوت میباشد.
روشها: این مطالعه به صورت مقطعی در فاصله زمانی 5 سال بین سالهای 1374 تا 1378 انجام گرفته است. محل بررسی، پروندههای مطرح شده در کمیسیونهای پزشکی سازمان پزشکی قانونی کشور بوده است. متغیرهای بررسی شده شامل: سن، جنس، محل انجام اقدامات درمانی، اقدامات درمانی پرخطر، نوع قصور و نوع تخصص پزشک میباشد.
یافتهها: از میان 3207 پرونده موجود 884 مورد شکایت از گروه درمان بوده است که 326 مورد، پروندههای منجر به فوت بودهاند. در بین این 326 پرونده، بعد از بررسیهای همه جانبه در 173 مورد، قصوری در امر درمان رخ داده بود. بیشترین میزان شکایت در این 326 پرونده از پزشکان و در رده بعدی از بیمارستان (مسوول فنی) میباشد. شکایت در شش رشته تخصصی شایعتر از بقیه رشتهها بوده که به ترتیب شامل بیهوشی، جراحی عمومی، زنان و زایمان، داخلی، پزشکی عمومی و جراحی مغز و اعصاب میباشد.
نتیجهگیری: شایعترین نوع قصور از نوع بی مبالاتی و در درجه بعدی عدم رعایت قوانین دولتی میباشد. شایعترین نوع بیمبالاتی در اکثر رشتههای تخصصی عدم دقت در گرفتن شرح حال، معاینه و عدم توجه به علایم بالینی بیمار بوده است و در رده مسوولین فنی بیشترین قصور از نوع عدم رعایت نظامات دولتی میباشد. در عین حالی که بیشترین میزان شکایات از گروه پزشکی بوده است بیشترین میزان قصور در گروه مسئولین فنی بیمارستان مشاهده میشود
خلاصه ماشینی:
"مقالات پژوهشیبررسی موارد قصور پزشکی منجر به فوت مطرح شده
زمینه:قصور پزشکی منجر به فوت یکی از مسائل مهم قانونی در رشته پزشکی
جامعه پزشکی ایران هیچگونه مطالعه مدونی در این خصوص انجام نگرفته است.
عمده از این مطالعه تعیین فراوانی انواع قصور در پروندههای منجر به فوت میباشد.
سازمان پزشکی قانونی کشور بوده است.
دقت در گرفتن شرححال،معاینه و عدم توجه به علایم بالینی بیمار بوده است و در رده
مسئولین فنی بیشترین قصور از نوع عدم رعایت نظامات دولتی میباشد.
که بیشترین میزان شکایات از گروه پزشکی بوده است بیشترین میزان قصور در گروه
های مهم آن قصور منجر به فوت میباشد یعنی به علت کوتاهی در این
محل انجام اقدامات درمانی به چهار قسمت عمده یعنی مطب،بیمارستان خصوصی،بیمارستان دولتی و درمانگاه تقیسم شده است(جدول 1).
توزیع مکانی اقدامات درمانی منجر به فوت مطرح شده در جلسات کمیسیونهای پزشکی سازمان پزشکی قانونی به تفکیک وجود
قصور و یا عدم آن و ارتباط با موارد منجر به فوت میباشد(جدول 2).
توزیع اقدامات درمانی پرخطر در موارد منجر به فوت مطرح شده در کمیسیونهای پزشکی سازمان پزشکی قانونی به تفکیک
وجود و عدم قصور پزشکی بین سالهای 74 لغایت 78
میزان قصور در رشتههای تخصصی مختلف بوده است.
اولیه به پزشک است که در این رشته شایعترین علت فوت متعاقب
قصور در کلیه رشتههای تخصصی از نوع بیمبالاتی است(مانند عدم
بودهاند میزان قصور کمتری در این افراد دیده شده بود.
6. با توجه به بالا بودن قصور از نوع عدم تبحر در رشته زنان و زایمان"