چکیده:
واکاوی پیروزی و تداوم گفتمان اسلام‌گرایی میانه‌رو بر دیگر گفتمان‌های موجود در ترکیه در یک محیط اجتماعی که نزدیک به یک قرن در آن غربی‌سازی و سکولارگرایی مهم‌ترین مبنای تغییرات اجتماعی، سیاسی و فرهنگی بوده، محوری‌ترین بحث مقالۀ پیش رو است. این مقاله فراتر از بحث‌های ایدئولوژیک موجود، در پی واکاوی نحوۀ شکل‌گیری این تغییر بنیادین به‌عنوان یک فرایند طولانی در این کشور است. در همین زمینه، پرسش مطرح در این مقاله این است که: مهم‌ترین عامل غلبۀ گفتمان اسلام‌گرایی میانه‌رو بر دیگر گفتمان‌های موجود در ترکیه چیست؟ در پاسخ به این پرسش، فرضیۀ اصلی مقاله این است که: دگردیسی در فرهنگ سیاسی ترکیه در سایۀ تعدیل شکاف‌های موجود در این کشور مهم‌ترین عامل غلبۀ این گفتمان در این ساختار سیاسی و اجتماعی سکولارگرای ژاکوبینیستی است.
Analysis and the continued success of the moderate Islamic discourse on other discourses in Turkey in a social environment that nearlya century in the western orientation and secular changes in the basis of social, Political and cultural, is the central issue to the most article. This article goes beyond the ideological debates, in the analysis of this fundamental Change in this Country as a long process. The main question of this paper is that what is the main moderate Islamismdiscourse over other discourses in Turkey? The main hypothesis of this paper is the transformation of Turkish political culture in the shadow adjustment slots available in this country is the most important factor in overcoming the political and Social discourse in such a structure jacobon secular – oriented.
خلاصه ماشینی:
در ایـن تحقیـق در تلاش خواهیم بود تغییرات اتفاق افتاده در این کشور را که سبب تغییـر روبنـای سیاسـی شـده بررسی کنیم و در نتیجه فرضیة زیر را به بوتة آزمایش بگذاریم : دگردیسی فرهنگ سیاسی ترکیه در سایة تعدیل شکاف های اجتماعی موجود در این کشور مهم ترین عامل غلبة گفتمان اسلام گرایی میانه رو بر دیگر گفتمان هاست .
در طول این تغییرات ، اتحادیة اروپا نیز در چارچوب موازین کپنهاگ از آنکارا خواست تـا نظام حقوقی خود را اصلاح و حقوق اقلیت کرد را تأمین کند و حتی بسیاری از سیاسـتمداران ترک به این نتیجه رسیده اند که «راه اتحادیـة اروپـا از دیـاربکر- بـزرگ تـرین شـهر کردنـشین جهان - می گذرد» (قهرمانپور،١٣٨٨)؛ بنابراین از یک طرف فشار اتحادیـة اروپـا و از طـرف دیگـر اقدامات اوزال و سایر سیاستمداران ترک موجب شد احزابی مثل حزب جامعة دموکراتیـک یـا حزب خلق دموکراتیک در عرصة سیاسی حاضر شوند که همین ، سبب جذب کردهـا در نظـام سیاسی و کاهش محسوس اندیشة مخالفت و ضدیت با رژیم و تبـدیل آن بـه اندیـشة رقابـت درون نظامی شده است .
بگوم بـورک در مطالعات میدانی خود در سال ٢٠١٠، با رصد کردن گسترش فرهنگ مدارا و تحمل در فرهنگ سیاسی ترکیه در سایة اقدامات اوزال و کپنهاگ ، رشد جامعة مدنی ترکیه را که حاصل اقدامات دولت در کنار بورژوازی است ، عامل اصلی تغییر شکاف ها به عنوان بنیان های فرهنـگ سیاسـی می دانـد (٦٩ :٢٠١٠ ,Burk) در کـل در ترکیـه تغییـر از ترمینولـوژی سـکولار قـوم محـوری بـه ترمینولوژی دموکراتیک اسلامی یعنی رد پالایش آشکار آنچه می توان ارزش های رادیکال غربی نامید و پیوند با ارزش های مطلوب بومی – سنتی و دینی در حال شکل گیری است .
(
, 
, 
)
