چکیده:
هدف از ارائه اين مقاله، بررسي اثر سرمايه انساني بر رشد بهره وري نيروي كار در اقتصاد ايران طي سه دهه گذشته مي باشد. به نظر مي رسد الگوي سياست گذاري كشور در جهت ارتقاي سرمايه انساني بايد به عنوان يكي از استراتژي هاي محوري رشد بهره وري و درنهايت رشد اقتصادي مورد ملاحظه قرار گيرد. بررسي عملكرد بهره وري نيروي كار طي برنامه هاي توسعه كشور حكايت از پايين بودن رشد آن دارد. ارزيابي و برآورد عوامل موثر بر بهره وري نيروي كار با استفاده از مدل ARDL نشان مي دهد كه عوامل مهمي مانند انباشت R&D خارجي، سرمايه انساني در قالب تعداد شاغلان با تحصيلات عالي، انباشت سرمايه فيزيكي و سرمايه گذاري در فناوري اطلاعات و ارتباطات ازجمله عوامل مهمي هستند كه روند رشد بهره وري نيروي كار را در طول سال هاي مورد مطالعه توضيح مي دهند. همچنين، انباشت R&D داخلي و متوسط سال هاي تحصيل، اثري منفي بر بهره وري نيروي كار داشته اند.
خلاصه ماشینی:
براساس نتایج حاصل از برآورد مدل اثر سرمایه انسانی بر بهرهوری نیروی کار در ایران و مطالعات تجربی صورتگرفته در سطح جهانی سیاست های زیر توصـیه میشود: در راستای ارتقای بازدهی فعالیت های R&D، سهم بیشتری به مخارج تحقیق و توسعه در نظام بودجه بندی کشور داده شود.
از نقطه نظر تأثیر سرمایه انسانی در رشد بهرهوری به ویژه بهـرهوری نیـروی کار، باید ساختار اقتصادی کشور توان جذب نیروی انسـانی مـاهر و متخصـص در زمینه های مختلف را فراهم سازد؛ در غیر این صـورت بـا توجـه بـه رشـد سـرمایه انسانی و عدم رشد تولید، شکاف بین نیروی کار متخصص و آموزشدیده و اشتغال / به کل مخارج دولتی می باشد.
Measuring Chinese Productivity Growth, 1952-2005, Hong Kong University of Science & Technology, pp.
"Productivity and Economic Growth: The Case of Chile, Central Bank of Chile", Working Paper, No. 174, August.
"R&D Inputs and Productivity Growth in China", MPRA Paper, No. 242, posted 07.