تأثیر مشارکت در گروه‌های حمایتگر بر سلامت معنوی و فشار مراقبتی در «مراقبان عضو خانواده» سالمندان مبتلا به آلزایمر مقاله

اهداف: نظر به اهمیت توانمندسازی و حمایت مراقبان خانوادگی، این مطالعه به بررسی تأثیر مشارکت فعال مراقبان در گروه‌های حمایتگر بر فشار مراقبتی و بهزیستی معنوی آنان پرداخت. مواد و روش‌ها: در این مطالعه نیمه‌تجربی تک‌گروهه با اندزه گیری مکرر، 32 مراقب خانوادگی عضو انجمن آلزایمر ایران، که حداقل یک سال تجربه مراقبت داشتند در مطالعه وارد شدند و طی 4 ماه در 32 جلسه منظم گروهی، درخصوص بیماری آلزایمر، اصول مدیریت مراقبت از سالمند و خود، حمایت معنوی و روانی از یکدیگر و رویایی و حل مشکلات مراقبت مطرح شد و به تدریج رهبری گروه به اعضای داوطلب سپرده شد. جلسات در سطح جامعه و با مدیریت و برنامه ریزی اعضای گروه‌ها در دو فرهنگسرا و یک مرکز مراقبت روزانه سالمندان بر گزار شد. داده‌ها از طریق پرسش‌نامه‌های سنجش فشار مراقبت و بهزیستی معنوی جمع‌آوری و با آزمون تحلیل واریانس با داده‌های تکراری در سطح معنی‌داری 0/05 تحلیل شد. یافته‌ها: میانگین بهزیستی معنوی طی سه بار اندازه‌گیری به ترتیب 26/029 و 34/029 و 34/471 و برای فشار مراقبتی به ترتیب 40/118، 32/706، 31/265 بود. تحلیل واریانس تفاوت معنی‌داری را در سه بار اندازه‌گیری برای بهزیستی معنوی (0/005P=) و فشار مراقبتی (0/001P≤) نشان داد. نتیجه‌گیری: مشارکت فعال در گروه‌های حمایتگر برای مراقبان، مصداق توانمندسازی آنان برای رویارویی با مشکلات مراقبت از سالمندان مبتلا به آلزایمر است. برنامه‌هایی از این دست، با کاهش فشار مراقبتی و ارتقای سلامت معنوی، منجر به رویایی مؤثرتر مراقب با عوارض منفی مراقبت می شوند. حفظ و ارتقای سلامت مراقبان به استمرار برنامه‌های آموزشی و حمایتی از آنان نیازمند است و این مهم نیز ضرورت تدوین سیاست‌های بهداشتی و حمایتی مؤثر را می‌طلبد.