چکیده:
خدمات در عرصههای گوناگون و نیاز بازار مستلزم بهرهگیری هرچه بیشتر از فناوریهای نوین میباشد. از سوی دیگر بازآموزی مهارتهای گروههای کاری برای هماهنگی با عصر اطلاعات شرایط ویژهای را برای آموزش و پرورش به وجود آورده است. تاسیس مدارس هوشمند یکی از راهکارهای اتخاذ شده، در پاسخگویی به نیازهای نوین امروزی میباشد. سیستم مدارس هوشمند پنج هدف اصلی را دنبال میکند که شامل ، تامین پیشرفت کلی فرد ، فراهم ساختن فرصت برای افزایش قوتها و تواناییهای فردی ، تربیت نیروی کار متفکر ، ارائه آموزش به صورت دموکراسی ، افزایش مشارکت سهام داران در روند آموزشی است.سیستم آموزشی ایران با توجه به شرایط عصر اطلاعات امروزی اقدام به استفاده از این سیستم در سال 1380نموده است. مدارس هوشمند در جهت کارآفرینی، استفاده از شیوههای نوین برای بهبود بخشیدن به کیفیت آموزش، تربیت افراد شایسته که در هر زمان قابلیت و کارایی صنایع نوین را داشته باشد، فعالیت میکند. هدف این پژوهش بررسی موانع موجود در نحوه به کارگیری فاوا در مدارس هوشمند فعلی و مقایسه آن با مدارس هوشمند بر اساس سند چشم انداز1404ایران است. روش انجام این پژوهش، بررسی کتابخانهای، اسناد و مدارک ، سایتها و مجلات الکترونیکی موجود میباشد. نتایج این تحقیق نشان میدهد. که تفاوت فاحشی بین سیستم آموزشی هوشمند فعلی و نحوه به کارگیری فاوا در مدارس با استانداردهای مورد نظر این مدارس در سند چشم انداز 1404در این زمینه وجود دارد.نتایج این پژوهش میتواند راهکارهای عملی را به دست اندرکاران نظام آموزش ارائه نماید.
خلاصه ماشینی:
"از جمله مهمترین ویژگی های مدارس هوشمند این است که دانش آموزان با تفکر مستقل و ابراز خلاقیت توانمندی خود را به کار می گیرند و فضای حاکم موجب به کارگیری توانمندی های مربیان ، معلمان و اولیا برای تقویت آموزش و پرورش می گردد و بطور کلی محیط مدرسه مشوق یادگیری و باعث ایجاد انگیزه و رغبت در مجموعه می شود .
مدارس هوشمند به دلیل برنامه های درسی انعطاف پذیر، امکان تدریس با شیوه های نوین، داشتن طیف وسیعی از برنامه ها و روشهای آموزشی و محوریت بخشیدن به نقش دانش آموز (با در نظر گرفتن تفاوتهای فردی و توجه بیشتر به نیازها، علائق و استعدادهای آنان) میتوانند در جهت از بین بردن و یا کاهش دادن این شکاف آموزشی مؤثر و مفید فایده باشند ودرواقع هر دانش آمئز بسته به استعداد خود می تواند آموزش ببیند و یا به عبارت دیگر سیستم آموزش نسبت به استعداد دانش آموزان متغیر است.
در همین زمینه از آنجاییکه موفقیت هر گونه نوآوری آموزشی در آموزش و پرورش منوط به رضایت و پذیرش این نوآوریها توسط معلمان می باشد , باید بوسیله آموزشهای مناسب، مشارکت دادن معلمان در طراحی برنامه ها و استفاده از نظرات آنها در برنامه ریزیها، فرهنگ پذیرش و استقبال از کاربرد شیوه های نوین آموزشی را در آنان ایجاد نمود، در غیراینصورت طبیعی است که معلمان احساس کنند که اینگونه نوآوریها امنیت شغلی آنان را به مخاطره می اندازد و آنها را به مثابه تجاوز به حیطه صلاحیت و تخصص خود قلمداد نمایند."