چکیده:
مدرنیسم در وسیع ترین مفهوم آن ،با ایده های نوآوری ،پیشرفت،وبه روز بودن مقارن بوده است ونقطه ی مقابل ایده های کهن ،کلاسیسیسم وسنت است.مدرنیسم با دوچهره ی فناورانه واندیشگانی در تاریخ بشر ظهور کرده است.آن چه را که امروزه مدرنیسم می نامیم،همان دستاوردهای ژرف سیاسی ،اجتماعی،اقتصادی،فکری وفرهنگی در تمام حوزه های حیات فردی وجمعی است.هدف این پژوهش خوانش تطبیقی در مفهوم مدرنیسم در حوزه ادبیات معاصر عرب از دیدگاه دوشاعر ونظریه پرداز در این حوزه می باشد.حوزه پژوهش دیدگاه نوگرایانی چون ادونیس ویوسف الخال است .
روش بررسی تحلیل تطبیقی دو شاعر از خلال اظهاراتی است که این دو در آثارشان به آن اشاره کرده اند .حاصل ویافته ی این بررسی آن است که ادونیس والخال در باب لزوم مدرن شدن وحضور مدرنیسم ادبی در ادب معاصر به ویزه شعر اتفاق نظر دارندولی در کم وکیف این حضور اختلاف نظرهایی در دیدگاه آن دو یافت می شود.
مهم ترین وجه تمایز این دودیدگاه آن است که ادونیس رویکردی معرفت شناختی به مدرنیسم دارد ولی الخال
رویکرد وجود شناختی
خلاصه ماشینی:
ضرورت، اهمیت و هدف اهمیت مسئلة سنت ومدرنیسم آن است که شعر معاصر عربی با ورود جریان مدرنیسم، همچون دیگر حوزههای فرهنگی جوامع عربی با چالشهایی روبهرو شده است؛ لذا پرداختن به چالشهای نظری در حوزة شعر معاصر از آن رو مهم است که با تبیین این چالشها، میتوان به مرزبندیهای مفهومی و رویکردی و جریانشناسی شعر معاصر، دست یافت.
«حال آنکه مدرنیسم در زبان فرانسه یعنی "modernit" یا در زبانهای اروپایی از کلمة "modous" است که به معنای شکل و ساخت است؛ لذا "mode" به معنای خود شیء است؛ اما در زبان عربی، این واژه به ساخت توجه نکرده است، بلکه به وضع حاضر و کنونی و آینده توجه دارد» (قصاب، 2005: 120)؛ البته، باید میان دو دورة جنبش مدرنیسم در جهان عرب تمایز قائل شد؛ یعنی مدرنیسم در حوزة فرهنگ و ریشه در رنسانس عربی در نیمة قرن نوزدهم دارد که با تلاش شاعران و ادیبانی، چون احمد فارس الشدیاق، ناصیف الیازجی و کمال یازجی صورت گرفته است؛ اما در آغاز قرن بیستم، رنسانس دیگری در جهان عرب در حوزة فرهنگ رخ میدهد که با جبران خلیل جبران، طه حسین و قاسم امین آغاز میشود.
مدرنیسم در ادبیات بیش از آنکه مکتبی ادبی باشد، جریان نوگرایانهای است که با تحولات زندگی آدمیان گره خورده است؛ چون هر تغییری در این جهان میتواند موجب تغییر در دیدگاه و نگرش ما گردد؛ اما مدرنیسم در حوزة شعر یعنی «فاصله گرفتن از شیوهها و ساز و کارهای سنتی و بیان تازهای از تغییرات.