چکیده:
شعر زبان دل و زاییده ی احساسات ادمی است و شاعر کسی است که این احساسات و عواطف را با زبانی مخیل و موزون در ساختاری مطلوب بیان می کند. محمد علی بهمنی از بزرگترین شهرای غزل سراست که درغزلیاتش از دو زبان سنتی و معاصر بهره گرفته است. زبان شعری بهمنی ساده و صمیمی و عمده ترین بن مایه شعری اش عشق می باشد که با کمک تشبیهات حسی به حسی وزیبا بیان شده است. بهمنی از قالب های نیمایی و سنتی در کنار هم به خوبی استفاده نموده است و با سرودن اشعارش بر غزل سرایان جوان تاثیر عمیقی بر جای گذاشته است. این مقاله پژوهشی به بررسی پنج عنصر شعری در آثار محمد علی بهمنی شاعر غزل سرای معاصر پرداخته است، که مبنای این پنج عنصر تعریفی است از شعر که توسط دکتر شفیعی کدکنی: «شعر گره خوردگی عاطفه و خیال است که در زبانی آهنگین شکل گرفته است» این تعریف نسبت به سایر تعاریف از شعر، جامع تر و کامل تر است بررسی عنصر عاطفه به عنوان اساسی ترین عامل پیدایش شعر اختصاص یافته است، سپس به نقد و تحلیل صورت های خیال(تشبیه، استعاره، تشخیص و...) ویژگی های زبانی شاعر(استعمال لغات جدید و قدیم فارسی، بکارگیری لغات بیگانه، محلی و ساختن ترکیب های جدید)و موسیقی شعر و انواع آن و ساختمان و شکل شعری در اشعار بهمنی دارد و این موارد بررسی و بازکاوی قرار گرفته است.
خلاصه ماشینی:
"بررسی پنج عنصر شعر در اشعار محمد علی بهمنی زهرا سراوانی سنجری دبیر ادبیات فارسی مدارس متوسطه اول مدیریت اموزش وپرورش چابهار چکیده واژگان کلیدی: مقدمه جامعه ما ضمن اینکه یکی از غنی ترین و گرانمایه ترین پیشینه های ادبی جهان را داراست اما در حوزه ی ادبیات معاصر و نقد آثار شاعران معاصر کارهایی تازه و نو صورت نگرفته است؛ (مخصوصا نقد بر مبنای علمی)، چرا که نقد ادبی گذشتگان ما بیشتر ناظر بر نقد ساختاری بوده است.
بهمنی در اشعارش علاوه بر ترکیب های ساخته خود، از ترکیب های دیگری هم استفاده نموده است که در این جا هر دو نوع از نظر گذرانده می شود: ویژگی های فعل: 1- فعل های رایج در زبان فارسی امروز: کاربرد های تازه در شعر به واژگان و ترکیبات جدید محدود نمی شود، بلکه استفاده از فعال های نو و تازه (فعل های گذشته در معانی جدید یا فعل هایی که تازه ساخته شده اند) نیز یکی دیگر از ترفند های شاعر برای نوآوری در شعر به شمار می رود.
بهمنی خود را ملزم به استفاده از این نوع آرایه نکرده است به همین دلیل این صنعت هم به ندرت در اشعارش یافت می شود، که در زیر به نمونه هایی از آن اشاره می رود: 2- تکرار: یکی دیگر از روشیهایی که در بدیع لفظی، مورد بحث قرار می گیرد و موسیقی شعر را به وجود می آورد، تکرار است."