چکیده:
قربانی کردن و مراسم مربوط به آن نقش مهمی در آیی نهای هندی- اروپاییان داشته است. در گذر
زمان و با انشعاب این اقوام، این آداب و رسوم در میان اقوامی که از این گروه منشعب شدند یعنی
اروپاییان، هندیان و ایرانیان باقی ماند و در هر یک از این گروهها به شکل خاصی جلوه گر شد. هدف از
این مقاله معرفی کلی آداب مربوط به قربانی نزد ایرانیان و هندیان است و شرح این مطلب که پدیدۀ مورد
نظر نزد هر یک از اقوام این گروه بزرگ چه شکلی به خود گرفت.
خلاصه ماشینی:
"هاوگ در قرن نوزدهم (احتمالا با قدرت موبدی ) می نویسد که آنها پیش از این از یـک تکه گوشت به جای یک تکه کره در مراسم یزشن استفاده می کرده انـد، گذشـته از ایـن بـا استفاده از فعل ماضی می گوید قربانی کردن حیوانات برای اجرای کامل مراسـم گاهنبـار ضروری بود (٢٨٥-٢٨١ .
اما عده ای دیگر از محققان ایـن نظـر را رد می کنند و بر ایـن باورنـد کـه نـه قربانی هـای خـونین و نـه یزشـن هـوم در گاهـان (توسـط زرتشت ) رد نشده اند و تنها کشتن گاو بر خلاف آیین ١ منع شده است و حتی در چند متن اوستایی از جمله «پاشک نسک »٢ که مفقود شده است در مورد این مسئله که کدام بخش از بدن قربانی به کدام ایزد تقدیم شود مطالب مفصلی وجود داشته است .
نتیجه گیری با توجه به مطالب مطرح شده در مقالۀ حاضر، می توان گفت قربانی به عنـوان یکـی از اصلی ترین آیین های نیایشی بشر نزد اقوام مختلف جهان از جمله هندی ـ اروپاییان شکل گرفته و به شیؤە خاص خود رشد یافته است ، اما در روند این شکل گیری عوامـل متعـددی از جمله زمان ، مکان ، قوانین ، همسایه ها، مراودات و بسیاری عوامل دیگر مؤثر بوده اند که سبب شده اند آیینی که در ابتدا یک شکل و صورت داشته است ، در نهایت به صـورت های بسیار متفاوتی نزد اقوام ایرانی ، هندی و نیز اروپایی دیده شود."