چکیده:
هدف: تحقيقات اخير نشان از شيوع بالاي افسردگي و چاقي در سالمندان دارند. اما تحقيقي جامع در خصوص اثربخشي كاهش وزن بر ميزان افسردگي وجود ندارد .هدف از پژوهش حاضر مقايسه تاثير ورزش درماني و رژيم غذايي با رويكرد كاهش وزن بر سطح افسردگي زنان سالمند با افسردگي بالا بود.
مواد و روش ها: اطلاعات مربوط به افسردگي وتركيب بدن 1265 زن سالمند چاق (قد:1/ 3±7/ 160سانتي متر، سن:8/ 1±6/ 61سال،وزن: 07/ 1±52/ 81كيلوگرم)در مركزپزشكي ورزشي كنترل وزن مورد بررسي قرار گرفت. از اين ميان تعداد 175 آزمودني كه بر اساس پرسشنامه افسردگي بك، داراي افسردگي با درجه بالا (8/ 2±6/ 30) بودند،انتخاب شدند وبه صورت تصادفي در 3 گروه فعاليت بدني(59=n)، رژيم غذايي(59=n) و كنترل(57 n=)تحت بررسي قرار گرفتند. در مرحله پيش آزمون، تمام متغيرهاي چاقي با استفاده از دستگاه تحليل تركيب بدن اندازه گيري شد. پروتكل تمريني شامل پنج جلسه تمرين هوازي 45 دقيقه اي در هفته به مدت 12 ماه وبا شدت 65%- 55% حداكثر ضربان قلب آزمودني ها بود. برنامه هاي تمريني و تغذيه اي آزمودني ها با استفاده از تلفن، مشاوره حضوري در كلينيك و يا خودگزارش دهي انجام مي شد. مقطع دوم جمع آوري داده ها پس از گذشت 12 ماه (اتمام پروتكل تمريني و اجراي رژيم غذايي) انجام شد. پس ازجمع آوري داده ها، آزمون آناليز واريانس يك طرفه و آزمون تعقيبي توكي جهت تحليل داده ها مورد استفاده قرار گرفت.
يافته ها: نتايج تحقيق نشان داد كه هر دو گروه آزمايشي (تمرين و رژيم غذايي) نسبت به گروه كنترل كاهش بيشتري در سطح افسردگي داشتند(05/ 0≥p) . علاوه بر اين ،گروه داراي فعاليت بدني (همراه با كاهش بيشتر چربي احشايي)، بهبود بيشتري را در افسردگي نسبت به گروه رژيم غذايي داشت (به ترتيب گروه فعاليت بدني و رژيم غذايي p=0.001، p=0.006).
نتيجه گيري: نتيجه كلي اين است كه كاهش وزن چربي مي تواند باعث كاهش افسردگي شود .به خصوص اگر اين كاهش وزن با تقليل چربي احشايي ازطريق فعاليت بدني باشد،نتايج بهتري حاصل خواهد شد.