چکیده:
ریسک نقدشوندگی سهام را می توان یکی از عوامل دخیل در تعیین بازده مورد انتظار سرمایه گذاران دانست. تعیین معیاری براساس خصوصیات خود
شرکت که بتواند به تعیین میزان نقدشوندگی سهام کمک کند، می تواند به تصمیم گیری مناسب سرمایه گذاران منتهی شود. در این تحقیق، رابطۀ میان
نقدشوندگی دارایی ها و نقدشوندگی سهام شرکت در کل شرکت های صنعت داروسازی حاضر در بورس اوراق بهادار تهران طی سال های 1331 و
1333 بررسی و در آن، از معیار نسبت گردش حجم معاملات به عنوان شاخص نقدشوندگی معاملاتی سهام استفاده شده است.نتایج تحقیق نشان
می دهد که بین نقدشوندگی دارایی ها و نقدشوندگی سهام، رابطۀ معناداری وجود دارد. این رابطه به انتظارات بازار در ارتباط با توسعۀ دارایی های
نقدشوندۀ واحدهای تجاری بستگی دارد. بنابراین، فرضیه های این تحقیق، نقدشوندگی سهام را به آن دسته عملکردهای مدیریتی که نقدشوندگی
دارایی های واحدهای تجاری را تغییر می دهد- از قبیل سرمایه گذاری، تأمین مالی و پرداخت سود سهام - پیوند می دهد.طبق پیش بینی، نتیجه نیز حاکی
از آن است که بعد از کنترل عوامل ثابت واحد تجاری، افزایش در نقدشوندگی دارایی ها ، نقدشوندگی سهام را نیز افزایش می دهد. این رابطه، زمانی که
احتمال کمتری برای تبدیل دارایی های نقدشونده به دارایی های غیرقابل نقد توسط مدیریت وجود دارد - برای مثال، نسبت پایین ارزش بازار به ارزش
دفتری درطول رگرسیون های اقتصادی- و زمانی که سود سهام پرداختنی مورد انتظار بیشتر است، قوی تر خواهد بود.