چکیده:
مقدمه: توجه به بهداشت روان و عوامل موثر بر آن مي تواند موجب كنترل اختلالات رواني و در نتيجه حفظ سلامت كاركنان و افزايش كارايي آن ها شود. اين پژوهش با هدف سنجش وضعيت سلامت روان و بررسي تاثير مدت تحمل استرس بر اين وضعيت صورت گرفته است.
روش: جامعه مورد مطالعه اين تحقيق، كليه كاركنان نظامي مستقر در يكي از مناطق مرزي در زمان اجراي پرسشنامه بودند. جامعه مورد مطالعه، شامل كليه طيفهاي درجاتي و تحصيلاتي بود. نمونه مورد بررسي 173 نفر، كه با استفاده ازروش نمونه گيري سرشماري انتخاب و مورد بررسي قرار گرفت. ابزار اين پژوهش شامل؛ پرسشنامه SCL90 جهت اندازه گيري سلامت روان و مشخص نمودن اختلالات رواني و پرسشنامه دموگرافيك بود.
نتايج: ارتباط معنا دار بين افزايش روزهاي توقف درمناطق مرزي و افزايش نمرات پسيكوتيك، پارانوئيد، ترس مرضي، پرخاشگري، افسردگي، وسواس و جسماني سازي وجود دارد.همچنين بيشترين ارتباط بين توقف و وسواس مشاهده شد.
بحث: اگرچه يكي از وظايف اصلي نيروهاي نظامي حراست و نگهباني از مرزهاي كشور است وليكن اگر حضورنيروها درمناطق مرزي بيش از توان آنان باشد موجب بروز انواع اختلالات رواني براي آنان و در نتيجه كاهش توان نظامي كشور مي شود.