چکیده:
اين مقاله به دنبال شفاف سازی ديدگاه ها راجع به يکی از چالش های مهمی است که در پی پیدايش و گسترش اینترنت و وب .،2 در حوزه حريم خصوصی و حمايت از دادهها پديدار شده است. اين واقعیت که در جهان
اينترنت، همه چیز به خاطر سپرده شده و هیچ چیز فراموش نمی شود، در تعارض با حافظه شکننده بشری است.
شکل گرفته » حق بر فراموش شدن « در همین راستا، در جامعه اروپا بحث راجع به نیاز به مقرراتگذاری درباره
که مبنای آن، حقوق شخصیت و عناصری چون حق بر حريم خصوصی، خلوت و حمايت از داده است.
به موجب اين حق که ريشه در حق بر حريم خصوصی دارد، افراد می توانند خواستار حذف
اطلاعاتشان در اينترنت و فراموش شدن آن شوند. از سوی ديگر، ممکن است حق بر فراموش شدن با
ساير حقوق اساسی که به طور سنتی مورد حمايت قرار گرفته اند نظیر آزادی بیان و دسترسی به اطلاعات،
در تعارض قرار گیرد. اين مقاله به تاريخچه، تعريف و شناسايی حق بر فراموش شدن که بنیان و اساس آن توسط آژانس های حمايت از داده پیريزی شده میپردازد و چارچوب اروپايی جديد در حوزه حمايت از داده را بررسی می کند.
This paper sheds light on one of the most important challenges posed by internet and web 2.0 to the privacy and data protection right. The fact that the internet records everything and forgets nothing, is inconsistent with the fragility of human memory. For this reason, a debate about the need to regulate the right to be forgotten that builds on the rights of the personality, consisting several elements such as the right to privacy, data protection, and dignity has emerged in Europe.
This right which finds its rationale in the protection of privacy gives individuals the possibility to remove information about them from the Internet. Moreover, the right to be forgotten could become incompatible with other traditionally protected rights such as freedom of expression and access to information.
This paper explains the history of the recognition of the right to be forgotten which has been defined basically by Data Protection Agencies and studies a new European framework for data protection.
خلاصه ماشینی:
2 دولت فدرال آلمان 3 پیشنهاد کرد که اصطلاح «حق بر فراموششدن» 4 از «حق حذفکردن» 5 تمییز داده شود، چرا که اصطلاح نخست، مفهومی وسیعتر از دومی دارد و به همین جهت، آلمان بر این باور است که دستورالعمل جدید اروپایی باید بهروشنی ابزار مرتبط و مناسب برای اعمال حق بر فراموششدن را مشخص و استثنائات آن را در چارچوب جدید سیاستهای حمایت از دادههای اروپا تبیین کند.
1 در این ماده مقرر شده است که اگر کنترلکننده، دادههای شخصی را عمومی ساخته یعنی در دسترس عموم قرار داده باشد، باید تدابیر فنی را اعمال کند و اشخاص ثالثی را که به پردازش دادهها مشغول هستند از تقاضای صاحب داده مبنی بر قطع کپی و حذف هرگونه پیوند مرتبط با دادههای شخصی مطلع سازد.
1 در همین راستا و به دنبال پروندهای دیگر که در آن مردی اسپانیایی خواستار حذف اطلاعات شخصی خود ـ راجع به حراج خانهاش به علت دیون مالی در 16 سال پیش ـ از موتور جستجوگر گوگل شده بود، دادگاه اسپانیا از دیوان دادگستری اروپا پرسیدکه آیا شهروندان اروپایی میتوانند تقاضای حذف دادههایشان را از گوگل بکنند؟ دیوان نهایتا در 13 مه 2014 در رأیی، ماده 12 دستورالعمل 1995 را تفسیر و اعلام کرد که منافع و حق بر حریم خصوصی مرد اسپانیایی در اولویت است چرا که اطلاعات وی در زمره اطلاعات حساس بوده و 16 سال پیش منتشر شده بود و دیگر هیچ منفعت عمومی برای نمایش لینکهای مرتبط با آن وجود ندارد.