چکیده:
با حذف سطح ژرف ساخت از برنامۀ کمینه گرا و شکل گیری ساخت های نحوی از رهگذر فرایند ادغام،
حضور بیش از یک عنصر نحوی ریشه در اشتقاق، میسر و در مواردی برای پیروی از شرط گسترش،
الزامی شده است. یکی از پیامدهای مهم این انگارۀ نظری، امکان حرکت جانبی عناصر نحوی است که
در آن، یک سازه می تواند از یک درخت نحوی به درخت مستقل دیگری حرکت کند. براین اساس و به
پیروی از تحلیل هورنشتین و نونیس، پژوهش حاضر به بررسی حرکت جانبی فاعل در ساخت
عبارت های وصفی زبان فارسی می پردازد و تصریح می کند که این اشتقاق های نحوی که به گروه فعلی
کوچک در بند اصلی متصل می شوند، در واقع بند ادات ناخودایستا، با نقش قیدی اند که فاعل مشترکی
با جملۀ پایه دارند. در این روند، ابتدا با تکیه بر ملاحظات نظری و شواهد تجربی، استدلال می کنیم که
اصل فرافکن گسترده در فارسی مشخصه ای قوی است و سبب حضور یک گروه معرف آشکار یا پنهان در
شاخصگروه زمان می شود. در ادامه، نشان می دهیم که در عبارت های وصفی نیز عنصر فاعل با حرکت
جانبی از درون این سازه خارج می شود و در شاخص گروه فعلی کوچک بند اصلی می نشیند تا پس از
برآوردن نقش معنایی فعل اصلی، با حرکتی روبه بالا، به شاخص گروه زمان ارتقا یابد و اصل فرافکن
گستردۀ جملۀ پایه را بازبینی کند. با توجه به این که بند ناخودایستا فاقد مشخصۀ حالت است، حرکت
جانبی فاعل به بند اصلی امکان بازبینی و حذف مشخصۀ تعبیرناپذیر حالت آن را نیز فراهم می آورد تا
مانع از فروریزی اشتقاق در سطح صورت منطقی شود.
خلاصه ماشینی:
"در ادامه ، نشان میدهیم که در عبارت های وصفی نیز عنصر فاعل با حرکت جانبی از درون این سازه خارج میشود و در شاخص گروه فعلی کوچک بند اصلی مینشیند تا پس از برآوردن نقش معنایی فعل اصلی، با حرکتی روبه بالا، به شاخص گروه زمان ارتقا یابد و اصل فرافکن گستردة جملۀ پایه را بازبینی کند.
) صرف نظر از این که نزد برخی از تحلیلگران )از جمله: هورنشتین و نونیس 0219 رونوشت به جای مانده در ادات از نوع ضمیر انتزاعی مستتر ) PRO ( است )که البته موضوع پژوهش حاضر نیست(، مراحل اشتقاق نحوی جملۀ ) 7 ( بدین صورت است که پس از تشکیل گروه های مستقل PP ( after John eating lunch ( و vP ( saw Mary ،) نخست رونوشت فاعل ) John ( در گروه دوم ادغام می شود تا از این رهگذر فعل بند اصلی ( saw ( بتواند نقش معنایی بیرونی خود را اعطا کند )حرکت جانبی(.
به گفتۀ دقیق تر، در عبارت های وصفی عنصر فاعل با حرکت جانبی از درون این سازه خارج میشود و در شاخص گروه فعلی کوچک بند اصلی مینشیند تا پس از برآوردن نقش معنایی فعل اصلی، با حرکتی روبه بالا، به شاخص گروه زمان ارتقا یابد و اصل فرافکن گستردة جملۀ پایه را بازبینی کند."