اثربخشی آموزش مبتنی‌بر رایانه در پیشرفت تحصیلی دانش‌آموزان پسر با کم‌توانی‌ذهنی مقاله

زمینه: پژوهش حاضر با هدف بررسی میزان اثربخشی آموزش رایانه ای بر پیشرفت تحصیلی دانش آموزان پسر با کم توانی ذهنی انجام شد. روش: روش این پژوهش آزمایشی با طرح پیش آزمون-پس آزمون با گروه گواه بود. جامعه آماری پژوهش شامل ۳۲ دانش آموز پسر با کم توانی ذهنی بود که در 4کلاس آمادگی مقدماتی در سال تحصیلی 1394 - 1393 در ناحیه یک شهرستان مشهد مشغول به تحصیل بودند. با روش نمونه گیری تصادفی ساده یک گروه ۸ نفری به عنوان گروه گواه به شیوه سنتی و یک گروه ۸ نفری به عنوان گروه آزمایش به شیوه آموزش رایانه ای آموزش دیدند. در ابتدا پیش آزمونی از دانش آموزان گرفته شد، سپس گروه آزمایش به مدت ۱۴روز در ۶۰ ساعت با روش مبتنی بر رایانه آموزش دیدند و گروه گواه در همان مدت با روش سنتی توسط معلمان موردآموزش قرار گرفتند. ابزار پژوهش، 2 آزمون پیشرفت تحصیلی محقق ساخته بود و روایی آن ها توسط معلمان دوره آمادگی تایید شد. داده های گردآوری شده با استفاده از روش آماری توصیفی و تحلیل کوواریانس تحلیل شدند. یافته ها: یافته ها حاکی از آن بود که رو شهای آموزش به کمک رایانه تاثیر بیشتری نسبت به رو ش های سنتی در یادگیری فراگیران داشته است. نتیجه گیری: پیشنهاد می شود از آموزش رایانه ای برای کمک به پیشرفت تحصیلی دانش آموزان با کم توانی ذهنی استفاده شود.