چکیده:
پل هاي هوايي عابر پياده به منظور بالابردن امنيت جسماني عابرين براي عبور از عرض خيابان و جلوگيري از اختلاط حركت سواره و پياده تعبيه شده اند. عبور عابرين پياده از سطح خيابان باعث ايجاد اختلال در حركت اتومبيل ها شده و خطرات جاني را براي عابرين به همراه خواهد داشت. هدف اساسي از انجام اين پژوهش تحليل عوامل اثرگذار برعدم تمايل شهروندان به استفاده از پل هاي عابر پياده است. اين پژوهش از نظر ماهيت و هدف كاربردي است وروش تحقيق آن توصيفي – تحليلي است. جامعه آماري اين تحقيق كليه عابرين پياده شهر گرگان است كه با بهره گيري از فرمول كوكران و با استفاده ازروش نمونه گيري تصادفي ساده، تعداد ۲۳۰نمونه انتخاب و اطلاعات توسط پرسشنامه محقق ساخته، جمع آوري شده است و از نرم افزارspss جهت تجزيه وتحليل داده ها استفاده گرديد. آلفاي كرون باخ براي بخش هاي مختلف پرسشنامه 893/0 به دست آمد كه نشان دهنده قابليت بالايي از اعتماد و اطمينان ابزار مورد تحقيق است. نتايج حاصل از آزمون فرضيات نشان مي دهد كه رابطه معناداري در سطح ۹۹ درصد بين متغير هاي مستقل شامل ؛ مكانيابي نامناسب پل ها، ناكافي بودن برنامه هاي آموزشي و فرهنگي و وضعيت جسماني نامناسب عابرين با متغير وابسته (عدم تمايل شهروندان به استفاده از پل هاي عابر پياده ) وجود دارد. نتايج آزمون t نشان داد كه فقدان موانع بازدارنده فيزيكي در اطراف پل هاي عابر بر عدم تمايل عابران به استفاده از پل ها تاثير دارد. نتايج آزمون آماري تحليل واريانس نشان داد كه بين متغيرهايي مانند سن و تحصيلات عابرين درعدم استفاده ازپل ها تفاوت معناداري وجود دارد.