چکیده:
سابقه و اهداف: مطالعه هاي پيشين نشان داد، عدم تعهد اخلاقي تاثيرهاي مخربي بر بُعدهاي مختلف سلامت رابطه ي زناشويي، چون صميميت و اعتماد بين زوجين، دارد. بنابراين، ضروري است تا عامل هاي موثر در ايجاد عدم تعهد اخلاقي بررسي شود. به نظر مي رسد كمبودهاي فردي و بين فردي در عامل هايي چون عدم رضايت زناشويي و هوش اخلاقي، زوج ها را در شروع رابطه ي جديد ترغيب ميكند. هدف پژوهش حاضر، مقايسه ي رضايت زناشويي و هوش اخلاقي در مردان پايبند به تعهد اخلاقي و ناپايبند به تعهد اخلاقي است.
مواد و روش ها: پژوهش حاضر، ازنوع توصيفي- مقايسه يي است. نمونه ي پژوهش حاضر، شامل 100 مرد پيمان شكن و 100مرد غير پيمان شكن است كه از طريق نمونه گيري هدفمند در شهر تهران انتخاب شدند. آن ها به سئوال هاي سه ابزار پژوهشيِ پرسش نامه ي رضايت زناشويي، شاخص هوش اخلاقي و پرسش نامه ي پيمان شكني پاسخ دادند. تحليل آماري با استفاده از آزمون تي مستقل و نرم افزار Spss نسخه ي 18 انجام شد.
يافته ها: يافته ها نشان داد كه تفاوت معناداري بين رضايت زناشويي در مردان ناپايبند به تعهد اخلاقي(25/101±53/14) و پايبند به تعهد اخلاقي(72/117±56/15) وجود دارد(t= 7.73، p<0.001). همچنين، هوش اخلاقي به طور معناداري در مردان ناپايبند به تعهد اخلاقي(15/138±72/13) كم تر از گروه مردان پايبند به تعهداخلاقي(28/147±80/11) است(p<0.001، t= 5.04).
نتيجه گيري: بر طبق نتيجه ي پژوهش حاضر، رضايت زناشويي و هوش اخلاقي، نقش مهمي در عدم پايبندي به تعهد اخلاقي مردان دارد. از اين رو، اين متغيرها را بايد فاكتورهايي موثر در فرايند درماني پيشگيرانه در نظر گرفت و در بازسازي رابطه درمانگرانِ خانواده و زوج مورد توجه قرار داد.