چکیده:
گفته شده است که سه ملاک برای مناسب بودن داستانهای برنامه فبک وجود دارد لذا این داستانها باید از سه جهت کفایت داشته باشند تا مناسب کلاسهای برنامه فبک شوند. کفایت روانشناختی، کفایت ادبی و کفایت فلسفی. در این مقاله هدف این بود که نشان داده شود که از نظر بنیانگذاران این برنامه کفایت فلسفی دارای چه ویژگی هایی می باشد.لذا سؤال اصلی پژوهش نیز این بود که کفایت فلسفی چیست؟ و حائز بودن چه ویژگی هایی میتواند این کفایت را تضمین کند؟ در این مقاله کفایت فلسفی از دو جهت مورد توجه قرار گرفت، از لحاظ محتوا و از لحاظ فرم(شکل). در بخش اول مقاله مواد اولیه و مضامینی که به عنوان محتوا میتوانند کفایت فلسفی داستان ها را برآورده کنند بررسی شد و در بخش دوم به ویژگیهاییپرداخته شده است که در واقع قواعدی هستند که اعمال آنها میتواند شکل داستانها را فلسفی به معنای برنامه فبک سازند.روش تحقیق نیز توصیفی– تحلیلی بود. نتایج بررسی نشان داد که با در نظر گرفتن این ویژگی ها از منظر کفایت فلسفی می توان داستان هایی را برای برنامه فبک طراحی کرد که دارای ویژگی هایی از جمله درون مایه فلسفی و انعکاس مباحث بحث برانگیز فلسفی و همچنین مباحث فلسفی مربوط به زندگی کودکان در بعد محتوا و لزوم وارد کردن فلسفه به صورت نظام مند و وارد کردن داستان های فلسفی به بافت زندگی کودکان و همچنین الگو سازی در داستان ها در بعد فرم(شکل)باشد.
خلاصه ماشینی:
نتایج تحقیق نشان می دهد که برای تحقق کفایت فلسفی در داستان های برنامة فبک لازم است برخی از مؤلفه ها از جمله درون مایة سؤال برانگیز و فلسفی ، انعکاس مباحث بحث برانگیز و نیز مباحث فلسفی مربوط به زندگی کودکان در بعد محتوا در داستان ها تحقق یابد و، در بعد فرم (شکل )، بازسازی فرایند کندوکاو فلسفی ، شبیه سازی برخی از فرایندها هم چون فرایندهای شناختی و هم چنین الگوسازی فرایندهایی هم چون کندوکاو و اکتشاف در داستان ها ضرورت دارد.
داستان های تهیه شده در برنامة درسی مؤسسة پـیش بـرد فلسـفه بـرای کودکـان (IAPC) از برخی جهات ادبی کامل نیسـتند، امـا او معتقـد اسـت ایـن داسـتان هـا از جهـات دیگـری دربرگیرندة یک برنامة فلسفی واقعی است : به این دلیل کـه مضـمون و محتواهـای فلسـفی آن ها بخشی از فلسفه ای است که در ٢٥٠٠ سال گذشته در غرب تطور یافتـه اسـت و نیـز مفاهیم ، روش ها، و پرسش هایی که در داستان ها و کتاب های راه نما می آید از تاریخ طولانی فلسفه اقتباس شده که از پیش از سقراط شروع می شود (شارپ ، ١٣٨٩ب : ٨٥).
داستان های فلسفه برای کودکان همواره مباحثه دربارة تفکر محاوره ای (تفکری که نتیجة گفت وگوست ) و کندوکاو مشترک را ترغیب می کند تا: الف ) شـرکت کننـدگان در کـلاس دربارة آن چه دیگران دربارة مسئله ای گفته اند کنجکاو باشند (این موارد گفته های فیلسـوفان گذشته را هم شامل می شود، حتی اگر کودک نداند این کلماتی که شخصیت های تخیلی بـه زبان می آورند کلام اسپینوزا، ارسطو، یا مارکس است )؛ ب) دربارة این که سایر افراد دربـارة این مسئله چه فکر می کنند کنجکاو شوند؛ ج) درگیر پرسش و پاسخ های جمعـی شـوند و دربارة موضوع مورد بحث فکر کنند؛ و در نهایت د) قضاوت کنند؛ این قضـاوت در واقـع آشکار می کند که نظر کودکان دربارة مسئلة مورد بحث چیست (همان : ٦٣).