چکیده:
هدف از پژوهش حاضر بررسی نقش واسطه ای متغیر بخشایش در رابطه ی ویژگی های شخصیتی و بهزیستی روانشناختی در نوجوانان شهر شیراز بود. بدین منظور تعداد 328 نفر از دانش آموزان دبیرستان های شهر شیراز با میانگین سنی 17 سال به روش نمونه گیری خوشه ای چندمرحله ای انتخاب و آنها مقیاس های مورد نظر را تکمیل کردند. در این پژوهش از سه مقیاس پنچ عاملی شخصیت، بهزیستی روانشناختی و بخشایش صفت استفاده شد. روایی و پایایی این مقیاس ها در حد رضایت بخشی محاسبه شد. به منظور تجزیه و تحلیل داده ها، از روش تحلیل رگرسیون چندگانه به شیوه ی همزمان و منطبق با مراحل بارون و کنی استفاده شد. یافته ها بیانگر این بود که بعد روان رنجوری از ابعاد پنچ عامل شخصیت پیش بین منفی و معنی دار بخشایش و بهزیستی روانشناختی بود. ابعاد برون گرایی، گشودگی، توافق پذیری و وظیفه شناسی هم به طور مثبت و معنی دار پیش بینی کننده ی بخشایش و بهزیستی روانشناختی بودند. همچنین نتایج نشان داد که ابعاد پنچ عامل شخصیتی با واسطه ی بخشایش می توانند بر بهزیستی روانشناختی تاثیرگذار باشند. در نهایت می توان گفت که ابعاد مثبت شخصیتی با فعال کردن عواطف مثبت بر بخشایش و فرایندهای بخشایش موثر هستند و از این طریق می توانند بر بهزیستی روانشناختی تاثیرگذار باشند.
The aim of this study was investigated the mediation role of forgiveness between big five personality and Psychological Well-Being in adolescents in Shiraz city. Participants were 328 high school students (148 boys, 180 girls) were selected by cluster sampling in Shiraz, Iran. Mean age of the students was 17.They completed three self-report instruments: Big – Five personality scale, Psychological Well-Being Inventory and Trait Forgivingness Scale. The path diagram of hypothetical model tested by regression analyses ,according to recommended steps of Baron and Kenny (1986). Results showed that the Big – Five personality dimensions can predict forgiveness and Psychological Well-Being significantly. Also result indicated that Big – Five personality dimensions influence in Psychological Well-Being by mediating role forgiveness. Implications and suggestion for future studies are discussed
خلاصه ماشینی:
"از سوی دیگر محققان در پژوهش های مختلف نشان داده اند که بخشایش بـه طـور مثبتـی بـا کلیـه اندازه گیریهای شخصیتی که با عامل سازگاری مـدل پـنج عـاملی مربـوط اسـت همبسـتگی دارد، بخشایش به طور منفی با کلیه اندازه گیریهای شخصیت مرتبط با عامـل روان رنجـوری مـدل پـنج عاملی همبسته است و بخشایش با مجموعـه ای از شـاخص هـای مـذهبی کـه توسـط روانشناسـان شخصیت مورد بررسی قرار گرفته ، همبسـتگی مثبـت دارد(واکـر و گورسـاچ ،٢٠٠٢؛ مـاوگر، پـری، فریمن ،گرو، مک برید و مک کینی ١٩٩٢،٣؛ مالتبی، مک اسکیل و جیلت ٤، ٢٠٠٧).
1- Rye and Pargament 2- Walker & Gorsuch 3- Mauger, Perry, Freeman, Grove, McBride & McKinney 4- Maltby, Macaskill & Gillett براون و فیلیپس ١ (٢٠٠٥) هم به وجود ارتباط بین دو مولفه بخشایش و سلامت روان اذعـان داشته اند و با استناد به آن ، تحقیقی را به منظور بررسی رابطه ی بخشایش و ابعاد شخصیتی آیزنک با سلامت روان طرح نمودند.
بحث و نتیجه گیری همان طور که بیان شد، هدف اصلی پژوهش حاضر بررسی نقش واسطه ای بخشایش بین ابعاد پنچ عامل شخصیتی و بهزیستی روانشناختی بود که اطلاعات جمع آوری شده براساس روش بـارون و کنی مورد تجزیه و تحلیل قـرار گرفتنـد.
در توجیه این یافته ، میتوان گفت که بعد روان رنجوری از آنجایی که با اضطراب ، تـنش ، تـرحم جـویی، خصومت ، تکانش وری ، افسردگی و عزت نفس پایین همراه است بر بخشایش تـاثیر منفـی داشـته و باعث میشود که فرد در موقعیت های تالم برانگیز نتواند فرد خـاطی را ببخشـد و از ایـن طریـق بـر بهزیستی روانشناختی نیز تاثیر منفی خواهد داشت ."