چکیده:
آن چه به عنوان وصف در علم اصول مطرح است معنایی اعم از وصف نحوی است و به معنای هر قیدی است که دامنه موضوع را محدود کند مفهوم وصف يکی از مفاهيم مخالف است که حجیت آن مورد اختلاف نظر علمای اصول واقع شده است مشهور اصوليين ترکيب وصفی را فاقد مفهوم مخالف می دانند در قانون مدنی قانون گذار در موارد بسیاری از ترکيب وصفی برای بیان حکم قانون استفاده کرده است. با استقراء در اين قانون به اين نتيجه می رسيم که قانون گذار در قانون مدنی در رابطه با مفهوم وصف از قاعده خاصی پيروی نکرده و گاه با بیان وصف، قصد خارج کردن موضوع فاقد وصف را از حکم داشته و گاه به عکس از بیان ترکيب وصفی مفهوم مخالف را مد نظر قرار نداده است. بنابراين نمی توان در تفسیر قانون مدنی از اين شيوه لفظی استفاده نمود.