چکیده:
امروزه هرچندمردم مدتطولانیتریبا بیماریسرطانزندگیمیکنند، امانگرانیها دربارهمشکلاتافرادمبتلا بهسرطانوخانوادههایشاندرحال افزایشاست. در این زمینه، نتایج تحقیقات متعدد حاکی از آن است که دسترسی به حمایتهای اجتماعی برای افراد مبتلا به سرطان بر سازگاری و مقاومتشان در برابر این بیماری اثر میگذارد.
بر این اساس، در تحقیق حاضر با روش پیمایشی و با استفاده از ابزار پرسشنامه، به بررسی رابطه بین حمایت اجتماعی با تابآوری در بین بیماران مبتلا به سرطان پرداخته شد. جامعه آماری این تحقیق شامل افراد بخش بیماریهای خونی بیمارستان امام رضا (ع) آجا است که از تاریخ 15/10/93 لغایت تاریخ 30/11/93 در این بیمارستان بستری بوده یا جهت درمان سرپایی مراجعه نمودهاند. تعداد این بیماران 100 نفر بوده، که با استفاده از جدول مورگان تعداد 80 نفر بهعنوان نمونه و بر اساس شیوه نمونهگیری در دسترس انتخاب شدند. تجزیهوتحلیل دادهها با استفاده از نرمافزار آماری SPSS (نسخه 18) انجام گردید و برای آزمون فرضیهها نیز از آزمونهای ضریب همبستگی پیرسون و رگرسیون خطی چند متغیره استفاده شد. یافتهها حاکی از آن است که بین حمایت اجتماعی و تابآوری رابطه معناداری وجود دارد. نتایج آزمون تحلیل رگرسیون نشان میدهد که، میزان همبستگیحمایت اجتماعی و تابآوری برابر با 0.66 میباشد و همچنین، ضریب تعیین (0.43R2=) در معادله رگرسیونی تأیید میکند کهحمایت اجتماعی قادر به پیشبینی 43 درصداز واریانس تابآوری در بین افراد مبتلا به سرطان میباشد. بدین ترتیب،میتوان اذعان داشت که، با وجود شرایط سخت جسمانی که افراد مبتلا به سرطان با آن مواجه هستند، میتوان با فراهم کردن حمایتهای اجتماعی مناسب در جهت تقویت میزان تابآوری در این بیماران گام برداشت و در نهایت، انتظار داشت که توان سازگاری و کنار آمدن با بیماری سرطان در مبتلایان به این بیماری نیز افزایش یابد.
خلاصه ماشینی:
"بدین ترتیب ، میتوان اذعان داشت که ، با وجود شرایط سخت جسمانی که افراد مبتلا به سرطان با آن مواجه هستند، میتوان با فراهم کردن حمایت های اجتماعی مناسب در جهت تقویت میزان تابآوری در این بیماران گام برداشت و درنهایت ، انتظار داشت که توان سازگاری و کنار آمدن با بیماری سرطان در مبتلایان به این بیماری نیز افزایش یابد.
به طوریکه ، هرچقدر خانواده و شبکه اجتماعی بتوانند حمایت های گوناگون را به شکل مناسب تری برای فرد مبتلابه سرطان فراهم سازند، به همان میزان میتوان انتظار داشت که عوامل محافظت کننده فردی نظیر تابآوری نیز در فرد تقویت شده و موجبات سازگاری و تطابق بیشتر او را در برابر بیماری سرطان فراهم میسازد.
جدول ٧- همبستگی پیرسون میان حمایت اجتماعی و میزان تابآوری در بین بیماران مبتلابه سرطان متغیر تعداد نمونه مقدار همبستگی سطح معنیداری حمایت اجتماعی 80 0/66 0/000 برای آزمون این فرضیه از تحلیل همبستگی پیرسون استفاده شد که نتایج آن در جدول ٧آورده شده است .
با توجه به این که ضریب همبستگی بین دو متغیر مثبت است میتوان نتیجه گرفت که هر چه نمره افراد مبتلا به سرطان در زیر مقیاس حمایت اجتماعی بالا میرود، به مانند آن نمره آنها در مقیاس تابآوری نیز بالا میرود، یا به عبارت دیگر، بیمارانی که نمره بالایی در حمایت اجتماعی دارند، نمره بالایی نیز در میزان تابآوری کسب میکنند.
در این زمینه نتایج تحقیق حاضر رابطه هر دو نوع از روابط ساختاری بیماران مبتلا به سرطان یعنی رابطه حمایتی خانواده و رابطه حمایتی شبکه های اجتماعی را با تابآوری تأیید میکند و نشان میدهد که بین حمایت های خانواده و شبکه اجتماعی با تابآوری در برابر شرایط تنیدگیزای بیماری سرطان رابطه معناداری وجود دارد."