چکیده:
پژوهش حاضر با هدف تعیین رابطه تابآوری و حمایت اجتماعی ادراکشده با سازگاری مادران دارای
فرزند کم توان ذهنی انجام شد. روش پژوهش توصیفی از نوع همبستگی بود. تمامی مادران دارای فرزند
کم توان ذهنی شهر رشت در سال 1191 94 جامعه ی آماری این پژوهش را تشکیل دادند که از میان آنان -
با استفاده از روش نمونه گیری در دسترس 151 مادر انتخاب شدند و به پرسشنامه ی تابآوری کونور و
دیویدسون، پرسشنامهی حمایت اجتماعی ادراکشده زیمن و همکاران و پرسشنامهی سازگاری بل
پاسخ دادند. برای تجزیه و تحلیل داده ها از آزمونهای ضریب همبستگی پیرسون و تحلیل رگرسیون به
روش همزمان استفاده شد. یافته ها نشان داد که بین تاب آوری و حمایت اجتماعی ادراکشده با سازگاری
مادران دارای فرزند کمتوان ذهنی همبستگی مثبت معناداری وجود دارد. همچنین، نتایج تحلیل رگرسیون
نشان داد که 24 درصد از کل واریانس سازگاری مادران دارای فرزند کمتوان ذهنی به وسیله متغیرهای
تابآوری و حمایت اجتماعی ادراکشده پیش بینی میشود و حمایت اجتماعی ادراکشده نسبت به
تابآوری، سهم بیشتری در پیشبینی سازگاری مادران دارای فرزند کمتوان ذهنی داشت. بنابراین، میتوان
نتیجه گرفت که نداشتن تابآوری و عدم حمایت های اجتماعی ادراکشده از عوامل مهم در بروز
ناسازگاری مادران دارای فرزند کم توان ذهنی است.
خلاصه ماشینی:
"تمامی مادران دارای فرزند کم توان ذهنی شهر رشت در سال ٩٤-١٣٩٣ جامعه ی آماری این پژوهش را تشکیل دادند که از میان آنان با استفاده از روش نمونه گیری در دسترس ١٥٠ مادر انتخاب شدند و به پرسش نامه ی تاب آوری کونور و دیویدسون ، پرسش نامه ی حمایت اجتماعی ادراکشده زیمن و همکاران و پرسش نامه ی سازگاری بل پاسخ دادند.
نتایج تحلیل رگرسیون چندگانه به روش همزمان جهت پیش بینی سازگاری مدل R R2 F Sig 0/001 23/968 0/246 0/496 1 نتایج جدول ٣ نشان میدهد که در حدود ٢٤ درصد از واریانس سازگاری مادران دارای فرزند کم توان ذهنی بر اساس متغیرهای تاب آوری و حمایت اجتماعی ادراکشده قابل پیش بینی است .
بحث و نتیجه گیری با توجه به اهمیت سازگاری، به ویژه برای خانواده های دارای فرزند استثنایی، پژوهش حاضر با هدف تعیین رابطه تاب آوری و حمایت اجتماعی ادراکشده با سازگاری مادران دارای فرزند کم توان ذهنی انجام شد.
یافته های پژوهش نشان داد که بین تاب آوری و حمایت اجتماعی ادراکشده با سازگاری مادران دارای فرزند کم توان ذهنی همبستگی مثبت معنادار وجود دارد.
به طوری کلی ، نتایج حاصل از پژوهش حاضر نشان داد که در مادران دارای فرزند کم توان ذهنی بین تاب آوری و حمایت اجتماعی ادراکشده با سازگاری، همبستگی مثبت معناداری وجود دارد و این دو متغیر میتوانند به طور معناداری سازگاری این گروه را پیش بینی کنند.
بر این اساس ، پیشنهاد میشود که از برنامه ها و آموزش های مناسب جهت بهبود و تقویت عواملی از قبیل تاب آوری و حمایت اجتماعی ادراکشده به منظور افزایش سازگاری مادران دارای فرزند کم توان ذهنی استفاده شود."