چکیده:
این پژوهش، با هدف بررسی ساختار عامل پرسشنامهی طرحوارهی یانگ (نسخهی سوم فرم کوتاه، 2005) در دو گروه افراد بالینی و غیربالینی در شهر تهران انجام شد. جامعهی آماری پژوهش عبارت بود از تمامی افراد بالینی و غیربالینی در شهر تهران در تابستان و پاییز سال 1387. نمونهی غیربالینی، 470 نفر (مرد= 165 نفر، زن= 305 نفر) از افرادی بودند که به کلینیکهای ارایهدهندهی خدمات روانشناختی و روانپزشکی مراجعه نکرده بودند و گروه بالینی 82 نفر (مرد= 37 نفر، زن= 45 نفر) از افرادی بودند که تشخیص روانپزشکی بر مبنای DSM IV-TR را دریافت کرده بودند. افراد شرکتکننده در دو گروه به شیوهی نمونهگیری دردسترس انتخاب شدند. کلیهی آزمودنیها به پرسشنامهی طرحوارهی یانگ (نسخهی سوم فرم کوتاه) و مقیاس نگرشهای ناکارآمد پاسخ دادند. دادهها با روش تحلیل عامل تأییدی، تحلیل ممیز و ضریب همبستگی پیرسون تحلیل شدند. طی تحلیل عامل در گروه غیربالینی، 12 عامل حاصل شد که سه عامل با عاملهای 18 گانهی یانگ مطابقت کامل داشتند. ضریب آلفای کرونباخ 94/0، میزان ویژگی بین 57/0 تا 73/0، میزان حساسیت بین 20/51 تا 60/64 و میزان روایی همزمان 64/0 برای عاملهای استخراج شده به دست آمد. یافتههای پژوهش نشان داد نقاط برش عاملها به منظور تشخیص سرندی توسط پرسشنامهی طرحوارهی یانگ (نسخهی سوم فرم کوتاه)، قدرت تشخیص بین دو گروه افراد بالینی و غیربالینی را دارد. نتایج این پژوهش،تا حدودی هماهنگ با پژوهشهای گذشته میباشد.
خلاصه ماشینی:
حتی وقتی شواهدی ارايه میشود که طرحواره را باطل اعلام - Riso, Toit, & Stein - Bendo - Calvete, Est'evez, L'opez de Arroyabe, & Ruiz - Cavallo - Delattre, Servant, Rusink, Lorette, Parquet, & Goudemand - Gelaser, Campbell, Calhoun, Bates & Petrocelli - Harris & Curtin - Rusinek - Stallard & Rayner - elaborated - irrefutable - noxious experiences میکند، باز هم بسیاری از افراد برای اثبات اعتبار طرحوارهشان اطلاعات را تحریف میکنند.
همچنين، براي نسخهي كوتاه (75 گويهيي، 1998) و بلند (1991) پرسشنامه در پژوهشهاي اشميت، جوينر، يانگ و تلچ 5 (1995) هفده عامل بدون دستیابی به ناخوشایندی اجتماعی؛ لي، تايلور و دان 6 (1999) شانزده عامل بدون حصول عدم مطلوبیت اجتماعی؛ صدوقي، آگيلار- وفايي، طباطبايي و اصفهانيان (1387) هفده عامل شامل چهارده طرحواره و70 گويه؛ آهي، سليميزاده و برجعلي (1385) دوازده عامل شامل وابستگي/ شكست، بيگانگي، نقص، محروميت، هيجاني، خويشتنداري ناكافي/ فداكردن، آسيبپذيري در برابر ضرر و بيماري، معيارهاي ناعادلانه، به همريختگي، بياعتمادي، بازداري هيجاني، ترك شدن، خودقرباني كردن و استحقاق؛ ولبورن، كوريستين، داگ، پونتفراكت و جوردن 7 (2002) 73 درصد واريانس و پانزده عامل، ريجكبور و وندنبرگ 8 (2006) شانزده عامل و بارانوف، اويي، چو و - Wells - Kellog - Saariaho, Saariaho, Karila, & Joukamaa - Young Schema Questionnaire (YSQ-S2) - Schmidt, Joiner, & Telch - Lee, Tylor, & Dunn - Welburn, Coristine, Dagg, Pontefract, & Jordan - Rijkeboer & Van Den Bergh كوون 1 (2006) 50/63 درصد واريانس در سیزده عامل شامل 64 گويه گزارش شد.