چکیده:
هدف از پژوهش حاضر، تعيين تاثير تكليف دوگانه، مجرد و تركيبي بر راه رفتن زنان سالمند با تجربه افتادن و بدون تجربه افتادن مي باشد. بدينمنظور، 120 زن سالمند شهرستان بابل كه در دامنه سني 80ـ60 سال قرار داشتند به صورت داوطلبانه انتخاب شدند و به شكل تصادفي در گروه هاي كنترل و تمريني دوگانه، مجرد و تركيبي جاي گرفتند. جهت سنجش كيفيت راهرفتن سالمندان از آزمون برخاستن و حركتكردن زمان دار استفاده شد. پس از مرحله پيشآزمون، گروه هاي مختلف تمريني براساس برنامه مشخص با توجه به گروه خود، به تمرين راه رفتن با شرايط تكليف مجرد، دوگانه و تركيبي پرداختند و پس از دوماه، مجدداً در آزمون برخاستن و حركتكردن زمان دار حضور يافتند. شايانذكر است كه آزمون در دو شرايط تكليف مجرد و تكليف دوگانه براي تمام گروه ها انجام پذيرفت. نتايج آزمون تحليل واريانس مختلط نشان ميدهد كه اثر مداخله و اثر تعاملي مداخله در گروه در دو شرايط آزمون با اجراي تكليف مجرد و تكليف دوگانه معنادار مي باشد (0.05≥P)، اما تفاوت بين اين دو شرايط در پس آزمون معنادار نيست. اين احتمال وجود دارد كه افزايش قابليت شناختي و جسماني زنان سالمند، زمينه ساز بهبود امتيازات كيفيت راه رفتن آن ها بوده است.
خلاصه ماشینی:
بنابراین، مسألۀ اساسی که در این پژوهش پیش روی ما قرار گرفته است این است که با توجه به اینکه سالمندان حین راهرفتن بهمیزان توجه بیشتری نسبت به جوانان نیاز دارند (بهویژه هنگام انجام همزمان راهرفتن با یک بار شناختی (انجام عملی نیازمند توجه)) و بیشتر دچار مشکل و عدم تعادل میگردند، آیا برنامههای تمرینی اعمالشده میتواند راهرفتن متعادل و همزمان با اجرای تکلیف شناختی در سالمندان را بهبود بخشد و منجر به کاهش زمینخوردن شود؟ ازاینرو، هدف از پژوهش حاضر، تعیین تأثیر تکلیف دوگانه، مجرد و ترکیبی بر راهرفتن زنان سالمند با تجربۀ افتادن و بدون تجربۀ افتادن میباشد.
جدول 1ـ میانگین و انحراف استاندارد امتیازات کیفیت راهرفتن گروههای موردمطالعه در پیشآزمون و پسآزمون در شرایط تکلیف دوگانه و مجرد {مراجعه شود به فایل جدول الحاقی} همچنین، بهمنظور بررسی اثرات مداخله در دو مرحلۀ پیشآزمون و پسآزمون در شرایط تکلیف دوگانه، آزمون تحلیل واریانس مختلط اجرا گشت که نتایج آن در جدول شماره دو نشان داده شده است.
شایانذکر است که جهت مشخصشدن محل تفاوت، آزمون تحلیل واریانس با اندازۀ تکراری برای کلیۀ گروهها در مرحلۀ پیشآزمون و پسآزمون در شرایط اجرای تکلیف دوگانه انجام گرفت و نتایج نشان داد که گروه تمرین تکلیف دوگانه با سابقۀ افتادن بهشکل معناداری (0.
در ارتباط با نتایج پژوهش حاضر میتوان به این نکته نیز اشاره نمود که بهبود کیفیت راهرفتن گروه تمرین مجرد در شرایط تکلیف دوگانه و مجرد مربوط به افزایش قابلیت توجه در زنان سالمند میباشد؛ بهطوریکه برمبنای تئوری ظرفیت محدود توجه، ظرفیت یا منابع پردازش اطلاعات مغز محدود بوده و اجرای هر تکلیف، نیازمند بخشی از ظرفیت توجهی هر فرد است.