چکیده:
پروین شاعر امروز است و شعــــر او در قالـب سنتّی و با برخی باورهای سنتّی سروده شده است . شعر
پروین در اوضاع اجتماعی آن روزگار که سال های ناامیدی سیاسی روشنفکران ایرانی و شرایط بد اقتصادی پس از اشغال ایران توسط متفقین و همچنین اوضاع پس از کودتای 28 مرداد 1332 ، سروده شده است . در چنین احوالی شعر که تا آن روزگار در مسیر وقایع روز و حوادث سیاسی حرکت می کرد، به جانب چشم اندازهای تازه خم شد . شعرهای بیانیه ای، سفارشی و دستوری، تعطیل گردید و به جای آن شاعران به درون خود خم شدند . چیزی که تا پیش از آن زمان برایشان ممنوع بود . اگر شاید آن سالهای ناامیدی سیاسی نبود، این غلیان ناگهان بوجود نمی آمد . اما شاعران هنرمند و شیرین سخن این دوره که بار آزادی و هویت ایرانی و انسانی خود را بردوش می کشیدند، همت کردند و شعر را که می رفت تا در مرداب ابتذال قلم فرسایی قلم به مزدان نشست کند، برقلل هنوز نه چندان مرتفع افتخار نشاند . پروین از جمله شاعران این دوره است که در این تحقیق سعی برآن است تا به این سوال پاسخ دهیم که افکار و اندیشه های سیاسی، اجتماعی و اقتصادی در شعر پروین اعتصامی کدامند و چه نقشی این افکار برشعر او داشته است
خلاصه ماشینی:
"ب ) خودکامگی استبداد و خودکامگی یکی دیگر از مسائل و موضوعات سیاسی دوران پروین است که وی این بعد را بخوبی در شعرخود تبیین نموده ، بعنوان مثال او درخصوص خود کامگی و دیکتاتوری رژیم حاکم چنین می گوید: ما را به رخت و چوب شبانی فریفته ست این گرگ سال هاست که با گله آشنا ست « ط، اشک یتیم ، ١٨٠» چمن چگونه رهد زآفت دی وبهمن صباچه چاره کند باد مهرگانی را « ط، بهای جوانی » سرمیفراز نـــزد شبر و دهـر که بسی قامت ازجفاش دوتاست « ط، کمان قضا، ١٨٩» شب شد و مرد رفوگر ناله کرد کای خوش آن چشمی که گرم خفتن است « ط، نغمه ی رفوگر، ١٩٥» تیرگی و ظلم واستبداد بالاگرفته و طبقه ی زحمتکش جامعه می نالند و برحال کسانی که مرفه اند و در آسایش زندگی می کنند، غبطه می خورند."