چکیده:
براستی این چه رازی است که در آ ثار خیام، بابا طاهر، فردوسی، حافظ، شکسپیر، دیکنز، شاو، ولتر، مالارمه،لامارتین و هزاران هزار پرچمدار دنیای ادبیات در جهان نهفته است که این چنین مایه ابدیت آنها و جاودانگی پدیدآورندة آنها گشته است؟
این چه نیروی قدرتمندی است که پیونددهنده قرون بوده و باعث می شود که یک اثر منقوش در سدة هفتم
با همان تازگی و طراوت مورد استقبال خوانندگان سدة بیستم نیز قرار بگیرد . نیرویی که همواره غزلیات حافظ، حماسه های فردوسی، تراژدی های شکسپیر و فلسفه روسو را در طی قرون زنده نگهداشته است . چه رازی در ادبیات نهفته است که باعث می شود دست به دست ونسل به نسل با همان شکوه و عظمت موجود در لحظه خلقتش منتقل شود .
هنر از لحظه ای آغاز می شود که برای خود هدفی جز جستجوی صورت معنا نمی یابد . چنین است که یک
اثر ادبی مملو از مفاهیم و نشانه ها می باشد و لذا بینهایت مستعد تجزیه و تحلیل از دیدگاه علم نشانه شناسی است . تحلیلی که هرگز از دامنه ادبیات خارج نیست . در تقاطع جریانهای اصلی فکری قرن بیستم ( زبانشناسی،جامعه شناسی، روانکاوی، نشانه شناسی ) آثار و نبوغ فکری رولان بارت همواره پیشتاز است .
این مقاله کوششی است برای گشودن دریچه ای به دنیای پر رمز و رازی که » ادبیات « نامیده می شود .
کوششی با تکیه برعلم نشانه شناسی و برگرفته از عقاید رولان بارت : منتقد، نویسنده، محقق، ادیب، و در یک کلام فیلسوف متفکر ادبیات قرن 20 فرانسه که به حق انقلابی فکری در باب ادبیات ایجاد نمود .
خلاصه ماشینی:
"لذت متن از معنا فر تر رفته و بر پایة امری دیگر استوار می شود: آواز یک پرنده می تو ند داستان زندگی رانسه را بدون هیچ زیانی قطع کند تنها برای ین که لبخند یک روحانی جوان در حال مرگ را بر نگیزد: در نزد شاتوبریان ، استعاره هرگز اشیاء را به هم نزدیک نمی کند، لکه دنیاهای گوناگون را از هم جدا می سازد قلمرویی وجود دارد که در آن ثر، مهارت صحبت کردن است ، قلمرویی که در آن می تو ند با صدای ب ند حقیقتی را فریاد بزند: حقیقت یک زبان ارتباطی .
بطور خلاصه ، یک اثر همواره اغفالگر است : زیرا همچون یک معما، همچون سؤ لی بی جواب نمایان می شود و جز از طریق کلامی که خو ننده با صدای لند فریادش می زند تا سکوت خود را با آن پر کند، خلق معنا نمی کند باری ، با توجه به ین که هر خو ننده همواره محصول متفاوتی از یک فرهنگ خاص ، یک زبان ارتباطی و یک تخیل است ، لذا نواع پاسخهای ممکنه به مسا لی که هر ثر مطرح می کند، نامحدود است : "پاسخ ، آن چیزی است که هر یک از ما از دیدگاه خودمان می دهیم ، ل ته با دخالت دادن تاریخمان ، زبانمان ، آزادیمان ، ولی با توجه به ین که تاریخ ، زبان و آزادی به طور نامحدود در حال تغییر هستند، پاسخ نویسنده به جهان نیز نا محدود است : از ینروست که هرگز پاسخ دادن ، به آنچه که خارج از هر پاسخی نوشته شده ، متوقف نمی شود"."