چکیده:
عملیات روانی بر انحای مختلف زندگی عادی و روزمره ما را تحت تاثیر قرار میدهد. در حالی که مسائل سیاسی فراوان، مختلف و در مواردی، با روندی تصاعدی افزایش مییابند، این قبیل مسائل عموما نسبی هستند؛ یعنی شاید آنچه که یک کشور به عنوان یک مسئله سیاسی میپندارد، برای کشور دیگر مسئله نباشد. نسبی بودن مسائل سیاسی خود نیز ناشی از این حقیقت است، که مردم هر کشوری شرایط عینی را به اشکال مختلف تجربه میکنند. ظهور، حدوث و روند مسائل سیاسی خود در قالب چهار مرحله قابل طبقهبندی و بیان است، یعنی در مرحله اول مردم و مسئولان یک کشور به یک مسئله سیاسی آگاه شده و به منظور مبارزه با آن تجهیز میشوند، در مرحله دوم اقدام رسمی نسبت به مسئله به عمل میآید. در مرحله سوم مردم یک کشور به نحوی مثبت یا منفی نسبت به اقدام رسمی به مسئله، از خود واکنش نشان میدهند و در مرحله چهارم افراد درگیر با مسئله به طرح راهکارها و راهبردهای جایگزین، میپردازند. در هر حال مسئله عملیات روانی در دو کشور عراق و افغانستان به عنوان دو بازیگر در صحنه سیاسی جهان که با امریکا در تقابل بودهاند از مراحل بالا پیروی میکنند. یعنی وضعیتی که هر کس دوست دارد در آن شرایط، تغییر مناسب خود را اعمال کند. این مقاله به بررسی مراحل چهارگانه بالا در روند برخورد دو کشور با دولت متجاوز امریکا میپردازد.
خلاصه ماشینی:
"ب ) عملیات روانی ایالات متحده علیه مردم ایران ١) انجام تبلیغات شدید در سطوح بین المللی از طریق ابزارهای رسانه ای، برای بزرگ نمایی دستیابی ایران به سلاحهای هسته ای، شیمیایی و کشتار جمعی و نیز تأکید بر تهدیدات احتمالی کشورهای مختلف در صورت استفادة ایران از سلاحهایش و نیز بزرگ جلوه دادن مسائل و خطرات ایران هسته ای ٢) طرح مسائل نقض حقوق بشر و تشویق و ترغیب سازمانهای بین المللی حمایت از حقوق بشر، در سطح اروپا به منظور محکوم کردن ایران با ارائه اسناد و شواهد جعلی و بزرگ جلوه دادن مسائل داخلی ایران ، در سطوح جهانی و نیز مسئله آزادیهای سیاسی و دمکراسی ٣) تلاش برای مخدوش کردن چهرة جمهوری اسلامی ایران از طریق تبلیغهای مختلف در خصوص دخالت ایران در مسائل داخلی سایر کشورهای منطقه و ممانعت این کشور از پروژة دمکراتیک سازی کشورهای منطقه ٤) بزرگ نمایی مسئله اعراب و رژیم صهیونیستی و مخالفت شدید ایران با این رژیم و طرح آن با عنوان کمکهای ایران به مسئله تروریسم ، دامن زدن این کشور به جنگ در مسائل خاورمیانه ، کمک به تشدید بحرانهای این منطقه به ویژه با تأکید بر سخنان اخیر ریاست محترم جمهوری ٥) اقدام به سانسور شدید رسانه ای در باب کوچک جلوه دادن دستاوردها و عملکردهای جمهوری اسلامی ایران در ٢٧ سال گذشته و بزرگ نمایی مشکلات داخلی ایران به منظور ایجاد نگرشهای منفی نسبت به انقلاب ایران و تشویش و تهییج افکار مردم جهان نسبت به این کشور ٦) القاء تواناییهای ایران برای تهدید شریانات اقتصادی کشورهای اروپایی و امریکایی در منطقۀ خلیج فارس ٧)ایجاد ترس ، وحشت و در بین کشورهای منطقه به ویژه کشورهای حوزه خلیج فارس و خاطرنشان کردن امکان تقلید گروههای مختلف قومی، مذهبی و نژادی از نمونۀ انقلاب ایران و تشویق آنها به جبهه گیریهای مختلف در برابر نظام ایران ."