بررسی فقهی ادله عدم مشروعیت جراحی های زیبایی مقاله

دانش جراحی پلا ستیک یکی از د ستاوردهای جدید علم پز شکی بوده که به دو گروه رو شی «زیبایی و ترمیمی» تقسیم شده است . سوال محوری این مقاله دربارة ادله فقهی عدم مشروعیت جراحی زیبایی اســت . پس از بررســی تمامی مســتندات دال بر حرمت معلوم گردید: جراحی زیبایی موجب تغییر خلقت اولیه انســانی نیســت ، زیرا ملاک حرمت تغییر مربوط به صــورتی است که از طریق خلق جدید، ضدیت با آفرینش الهی صورت گیرد و موجبات تشریع در دین فراهم آ ید. علاوه بر این ، گروهی مصــــداق تغییر را خروج از فطرت و ترک دین حنیف دانســـته اند که در هر صـــورت ، با انجام جراحی زیبایی منافات ندارد. ادعای حرمت تغییر رنگ آمیزی اولیه انسان هم به وا سطه انجام جراحی زیبایی صحیح نی ست ، زیرا مراد از «صبغه الهی» در آیه ١٣٨ ســورة بقره ، اخلاص ، ایمان و اســلام اســت که همگی ملزم به تبعیت از آن شــده اند تا مایه تفرقه در دین فراهم نشــود. بنابراین ، مراد از این آیه تغییر فیزیکی نیســت تا جراحی زیبایی حرام باشد.

"گروهی دیگر مصداق تغییر را خروج از فطرت و ترک دین حنیف دانسته اند که در هر صورت ، با انجام جراحی زیبایی منافات ندارد، چون این نوع تغییر، م صداق ت شریع و ضدیت با آفرینش الهی و یا خروج از فطرت نی ست که اگر بخواهد حرام باشد، باید تغییرات ظاهری مانند کندن درختان ، بر هم زدن شکل زمین و کوه ها و حتی تصرف در دریاها حرام باشد که احدی به این ملازمه اعتقاد ندارد. همچنین محمد عثمان شبیر هنگام بیان ادلۀ مخالفت خود، دربارة ک شیدن پو ست صورت زنان میگوید: لیفت صورت برای زن سال خورده جایز نی ست ، زیرا این عمل موجب جوان به نظر رســیدن ، تدلیس و تغییر در خلقت اصــلی خداوند میگردد، ولی برای دختر جوانی که به ســبب مرضــی چهره وی، چین و چروک پیدا کرده ، به شــرط عدم ترتب بر ضرر بزرگ تر، جایز است (شبیر، ١٤٠٩: ٢١٢). علاوه بر این ، گروهی مصداق تغییر را خروج از فطرت و ترک دین حنیف دانسته اند که در هر صورت ، با انجام جراحی زیبایی منافات ندارد، چون این نوع تغییر، م صداق ت شریع و ضدیت با آفرینش الهی و یا خروج از فطرت نی ست که اگر بخواهد حرام باشــد، باید تغییرات ظاهری مانند کندن درختان ، بر هم زدن شــکل زمین و حتی تصــرف در دریاها حرام باشد که احدی به این ملازمه اعتقاد ندارد."