بازشناسی تعریف علائم و شرایط ظهور با رویکرد تحلیل روایات مقاله

این نوشتار درصدد بازشناسی تعریف «علائم» و «شرایط» ظهور است و در آن سعی شده ضمن جدا کردن حدود و ثغور این دو تعریف، مولفه و ملاک‌هایی نیز برای شناسایی علائم از شرایط ظهور در روایات ارائه شود. نکته اساسی در شناخت علائم از شرایط ظهور، شناخت کارکرد علائم و شرایط و به عبارت دیگر، شناخت کیفیت رابطه علائم یا شرایط ادعایی و ظهور است. کیفیت رابطه علائم و ظهور، از قبیل «کشف» و کیفیت رابطه شرایط و ظهور، از قبیل «علیت» است. بنابراین، مهم تشخیص رابطه‌ای است که عقل توان درک آن را دارد؛ اگر این رابطه از قبیل کشف باشد، علامت و اگر از قبیل علیت باشد، شرط خواهد بود.

This paper intends to re-define the "signs" and "conditions" of emergence and attempts to separate the boundaries of those two definitions، parameters and criteria to identify the signs of the emergence from the narratives. The key issue here is to define the quality of the relationship between the emergence of symptoms، such as "discovery" and relationship quality of the conditions of emergence، such as "causality". Therefore، it is important to recognize that the relationship between that the reason can understand; Thus، if the relationship is such as discovery، symbols and if such causation is recognized، this condition will be provided.

"در پاره‌ای موارد نیز ظهور، صرفا وابسته و در گرو یک واقعه معرفی شده است؛ بدون تصریح یا اشاره به علامت بودن آن 4 (صدوق، 1395: ج2، 651، ح11)، مانند مواردی که تعبیر با جمله شرطیه 5 (صدوق، 1395: ج2، 557-558، ح11) یا انحصار (نفی و اثبات) 6 (نعمانی، 1397: 375، ح34) در آنها دیده می‌شود و گاه به این وابستگی نیز اشاره‌ای نشده و ما با تکیه بر روایات دیگر آن وابستگی _ از نوع علامت یا غیر آن _ را کشف می‌کنیم تصریح به «حتمیت» 7 (صدوق، 1395: ج2، 652، ح14) یا تأکید «عن بدر بن الخلیل الأزدی قال: کنت جالسا عند أبی جعفر( فقال آیتان تکونان قبل قیام القائم( لم تکونا منذ هبط آدم إلی الأرض تنکسف الشمس فی النصف من شهر رمضان والقمر فی آخره فقال رجل یا ابن رسول الله تنکسف الشمس فی آخر الشهر والقمر فی النصف فقال أبوجعفر( إنی أعلم ما تقول ولکنهما آیتان لم تکونا منذ هبط آدم(... پس از آشنایی با تفاوت‌های شرط و علامت و شناخت مؤلفه‌های آن، با مراجعه به مهم‌ترین کتاب‌هایی که به مباحث علائم ظهور پرداخته‌اند (کمال الدین، غیبت نعمانی، غیبت طوسی، بحار الانوار)، مواردی را که ذیل عنوان «علائم ظهور» مطرح شده است، می‌توان به دو گونه کلی تقسیم کرد: الف) مواردی که با ظهور، رابطه زمانی دارند و با کلماتی مانند «قبل» و «قدام» و «بین یدی» و «عند» بیان شده است."