چکیده:
هدف تحقیق حاضر، بررسی نقش آگـاهی از نتیجـه (KR ) خـودکنترلی در حـوزة یـادگیری
مشاهده ای بود. به این منظور، دو گروه خودکنترل و جفت شده در یادگیری زمان بندی نسـبی
و مطلق یک تکلیف زمانبندی متوالی با هم مقایسه شدند. در مرحلة اکتساب، به منظور بهینه
سازی شرایط تمرین از برنامة تمرینی دوتایی متناوب استفاده شد. 32 آزمودنی (16 پسر و 16
دختر)، بهصورت داوطلبانه انتخاب و به دو گروه خـودکنترل و جفـت شـده تقسـیم شـدند.
تکلیف آزمودنی ها حرکت در مسیر از قبل مشخص شده، یعنی فشردن کلیـدهای 2 ،6 ،8 و 4
یک دستگاه زمانبندی متوالی، با حفظ زمان بندی نسبی و مطلق معین بود. افراد دو گـروه در
کنار هم و به صورت دوتایی به تمرین مهارت می پرداختند و تنها تفاوت آنها، اختیاری بود کـه
به افراد گروه خودکنترل برای کنترل برنامة ارائة KR داده شده بود. این اختیـار محـدود بـه
کوشش های مشاهده ای و در سه کوشش از هر دستة شش کوششی بود. آزمایش شـامل سـه
مرحلة اکتساب، یادداری و انتقال بود. نتایج تحلیل واریانس عاملی در انـدازه هـای تکـراری
مرحله اکتساب نشان داد، هرچند خطای زمان بندی نسـبی و مطلـق دو گـروه خـودکنترل و
جفت شده طی دورة اکتساب کاهش معنی داری را نشان مـیدهـد (05/0<P)؛ بـین تغییـرات
ایجاد شده در دو گروه، طی این دوره تفاوت معنیداری وجـود نـدارد (05/0>P )، در مرحلـة
یادداری و انتقال نیز اختلاف معنی داری بین گروه خـودکنترل و جفـت شـده، در متغیرهـای
وابسته مشاهده نشد (05/0>P ). نتایج این آزمایش نشان داد برای بررسی اثر KR خودکنترلی
در حوزة یادگیری مشاهده ای، به غیر از شرایط تمرین، باید عوامل دیگری نظیر نوع تکلیـف و
ویژگی های آزمودنی را نیز در نظر گرفت.