چکیده:
اجرای قانون اصلاحات ارضی در سال 1341،علی رغم نقائص فراوان،در نخستین گام،لغو نظام زمین داری سنتی و روابط ارباب-رعیتی را به دنبال داشت.تقسیم اجباری زمین و،به تبع آن،از دست رفتن منابع قدرت سیاسی،اجتماعی و اقتصادی مالک و رئیس ایل باعث شد تا در برخی از مناطق جنوب،از جمله منطقه بویراحمد،که همچنان مناسبات کهن ایلی حکمفرما بود،مالکان سنتی اقدام به شورش کنند.مقاله حاضر بر آن است،که با روش اسنادی-کتابخانه ای و با رویکرد توصیفی-تحلیلی،شورش دو تن از مالکان سنتی،در منطقه بویراحمد،به نام های عبد الله ضرغامپور و ناصر طاهری،را بررسی و ماهیت شورش آنها را اثبات کند.یافته های تحقیق حاکی از آن است که دلیل این شورش ها از ابتدا مقاومت خوانین در برابر اصلاحات ارضی بوده که در مراحل آخر،اشخاصی با رویکرد مذهبی نیز در این جریان شرکت کردند.