چکیده:
مولتیپل اسکلروزیس یا به‌اختصار ام.اس بیماری مزمن دمیلینه‌کننده (ازبین‌برنده میلین) سیستم عصبی مرکزی است که با اختلال در هدایت عصبی همراه می‌باشد و با مشخصه‌های کلینیکی متعدد ظاهر می‌شود. با توجه به بار مالی سنگین، عوارض جانبی و عدم درمان قطعی این بیماری به‌وسیله داروها، درمان‌های غیردارویی برای کنترل علائم ام.اس پیشنهاد می‌شود. هدف از این تحقیق بررسی تاثیر هشت هفته تمرینات هوازی داخل آب بر سرعت راه رفتن و EDSS زنان مبتلا به ام.اس بود. به این منظور 30 بیمار زن مبتلا با درجه 2 EDSSتا 5.5 و دارای فرم R-R(عودکننده-فروکش‌کننده بیماری و دامنه سنی 40-20 سال به‌عنوان نمونه‌های تحقیق انتخاب شدند و به‌‌طور تصادفی هدفدار در دو گروه تجربی (پانزده نفر) و کنترل (پانزده نفر) همتاسازی شدند. گروه تجربی برنامه تمرینی هوازی داخل آب را به مدت هشت هفته هر هفته سه جلسه و هر جلسه به مدت 60-40 دقیقه با 40 تا60 درصد حداکثر ضربان قلب انجام دادند. هر جلسه شامل سه مرحله حرکات کششی و انعطاف‌پذیری خارج از آب، حرکات نرمشی و حرکتی داخل آب، بازی و سرگرمی داخل آب بود.EDSS بیماران با استفاده از ابزار EDSS و توسط نورولوژیست و سرعت راه رفتن به‌وسیله آزمون 10 متر ارزیابی شد. برای تجزیه‌وتحلیل داده‌ها از آزمون T مستقل و وابسته استفاده شد. براساس نتایج بین نمره EDSS و سرعت راه رفتن بیماران مبتلا به ام.اس در دو گروه تجربی و کنترل تفاوت معناداری دیده شد (P<0.05) . بنابراین تمرینات هوازی داخل آب می‌تواند EDSS و سرعت راه رفتن افراد مبتلا به ام.اس را بهبود بخشد.
خلاصه ماشینی:
"اثر هشت هفته تمرینات هوازی داخل آب بر سرعت راه رفتن و مقیاس وضعیت ناتوانی جسمانی توسعه یافتۀ (EDSS) زنان مبتلا به مولتیپل اسکلروزیس اکرم عزآبادی ١- عیدی علیجانی ٢ – مسعود معینی شبستری ٣ ١.
در این معیار حداکثر توانایی بیماران تنها براساس یافته ها و معاینات دقیق عینی و نورولوژیکی و نه براساس علائم و نشانه های بیمار به ده مرحله تقسیم می شود؛ یعنی با توجه به امتیاز حاصل در هشت گروه جداگانه از دستگاه عصبی بر حسب شدت اختلال که خود نشان دهندة میزان و وسعت درگیری مادة سفید دستگاه عصبی است ، از صفر تا ده ، امتیازبندی می شود.
اس را که همان شدت بیماری (EDSS) و وخیم تر شدن علائم بیماری و همچنین عملکرد مستقل در قدم برداشتن و سرعت راه رفتن است ، بررسی کند و به این پرسش پاسخ دهد که آیا هشت هفته تمرینات هوازی داخل آب بر علائم ام .
بحث و نتیجه گیری براساس یافته ها بین سرعت راه رفتن گروه تجربی و گروه کنترل تفاوت معناداری وجود دارد (٠٠٥gt;P) که بیانگر تأثیر تمرین بر بهبود سرعت راه رفتن آزمودنی هاست ، این نتیجه با یافته های سلطانی (٢٠١٣)، سالم (٢٠١١)، علی نیا و جوزی (٢٠٠٦)، رامپلو (٢٠٠٧)، نیومن ٢(٢٠٠٧)، که به این نتیجه رسیدند تمرینات هوازی داخل آب موجب بهبود سرعت راه رفتن در افراد مبتلا به مولتیپل اسکلروزیس می شود، مطابقت دارد (١٩، ١٧، ١٥ ،٩ ،٦).
Kileff, J amp; Ashburn, A(2005) , Apilot study of the effect of aerobic exercise on people with moderate disability Multiple Sclerosis clinical Rehabilitation."
(
, 
, 
)
