چکیده:
زمان یکی از مولفههای اثربخشی آموزش در برگزاری درس تربیت بدنی است. هدف تحقیق حاضر بررسی تناسب زمان درس تربیت بدنی عمومی (1) با میزان اثربخشی آموزش این درس و رابطه آن با اثربخشی مولفههای آموزش بود. روش تحقیق توصیفی- پیمایشی بود و دادهها به شکل میدانی جمعآوری شد. جامعه تحقیق شامل مربیان و استادان دانشگاههای تهران به تعداد 82 نفر بود که به آموزش درس تربیت بدنی عمومی اشتغال داشتند و به شکل کلشمار در تحقیق حضور یافتند. ابزار اندازهگیری تحقیق پرسشنامه محققساختهای بود که پس از تایید روایی و پایایی (0/77=α) استفاده شد. یافتهها نشان داد که میزان زمان اختصاصیافته به درس تربیت بدنی در هر جلسه و در طول ترم تناسبی با محتوا، روش تدریس، اهداف درس و نوع ارزشیابی درس ندارد و تنها با موثر بودن بازخور ارائهشده و ارزشیابی پس از هر مبحث درسی تناسب داشت. تدوین محتوا و سرفصل درس تربیت بدنی عمومی باید با توجه به زمان اجرای این درس تناسب یابد و نیز تعداد شرکتکنندگان در هر کلاس محدود شود تا امکان بهرهبرداری بهتر از کلاس در زمان معینشده و سرفصلهای مشخص فراهم شود.
Time is one of the effective factors of education in physical education courses. The aim of this study was to investigate the proportion of time of general PE course (1) to the educational effectiveness of this course and its relationship with the effectiveness of different aspects of education. The method was descriptive-survey and the data were gathered by field method. The population included coaches and professors of Tehran universities who taught general PE courses (N=82). The sample equaled the population. A researcher-made questionnaire was used after its validity and reliability were approved (α=0.77). Findings showed that the time dedicated to PE course in each session and during each semester was not proportionate to the content, teaching methods, objectives and type of evaluation. It was just proportionate to the effectiveness of feedback and the evaluation after each subject. It is essential that the content and syllabus of the general PE course are proportionate to the time of this course and the number of participants in each class is limited so that the course can be more useful in the determined time and syllabus.
خلاصه ماشینی:
Powell, Woodfield, Nevill 2.
نتایج بررسی رابطۀ بین زمان اختصاص یافته به درس تربیت بدنی عمومی در طول یک ترم با میزان تحقق اهداف این درس نیز نشان داد که آمارة خیدو (٤٢٤٨=٢) در سطح اطمینان ٩٩درصد (٠٠١≤P) معنادار بوده و بیانگر آن است که زمان اختصاص یافته متناسب با تحقق اهداف درس نیست و مانع اثربخشی مناسب آن است (جدول ١).
آزمون خیدو برای تناسب زمان با آموزش بخش های مختلف درس تربیت بدنی متغیر مقدار خیدو درجۀ آزادی سطح معناداری آموزش مباحث نظری ١٢/٠٩ ٢ ٠/٠١ آموزش کشش بارفیکس ٢٤/٤٢ ٣ ٠/٠١ آموزش دو٤*٩ متر ١٣/٥٠ ٣ ٠/٠١ آموزش دراز و نشست ٠/٧٧ ١ ٠/٠١ آموزش پرش جفت ارتفاع ٤/٥٨ ١ ٠/٠١ آموزش دو نیمه استقامت آزاد ٢٧/٨٥ ٣ ٠/٠١ نتایج به دست آمده از متغیر برگزاری کلاس ها و امکان ادامۀ ورزش پس از پایان دورة برگزاری کلاس ها (٢٠٣٦=٢)؛ احساس شادی و نشاط دانشجویان در کلاس (١٠٢٨=٢) و میزان جدیت دانشجویان در حضور در این کلاس ها (٢٩٤٢=٢) در سطح اطمینان ٩٩درصد (٠٠١≤P) معنادار است .
آزمون خیدو رابطۀ بروز رفتارهای جنبی و شرکت در کلاس متغیر مقدار خیدو درجۀ آزادی سطح معناداری استمرار شرکت در ورزش ٢٠/٦٦ ٢ ٠/٠١ احساس شادی و نشاط ١٠/٢٨ ٢ ٠/٠١ حضور و فعالیت جدی ٢٩/٤٢ ٢ ٠/٠١ بحث و نتیجه گیری با توجه به سؤال اصلی پژوهش و نتایج حاصله تناسب بین عنصر زمان و برنامۀ درسی تربیت بدنی (١) از نظر استادان در حد کم ارزیابی شده و از میزان زمان اختصاص یافته رضایت وجود نداشته است .