چکیده:
هدف این پژوهش، شناخت رابطة توانمندسازی مددکاران اجتماعی شاغل در خدمات سیار اورژانس اجتماعی در کل کشور با بهرهوری شغلی ایشان است. نمونه شامل 158 نفر از مددکاران اجتماعی شاغل در خدمات سیار اورژانس اجتماعی سازمان بهزیستی در سراسر کشور است، که با روش نمونهگیری از تصادفی سیستماتیک یا نظام مند در سطح کشور انتخاب شدهاند.
جهت بررسی مولفههای توانمندسازی و بهرهوری شغلی از پرسشنامه استاندارد شده توانمندسازی اسپریتزر و میشرا (1995) و پرسشنامه بهرهوری شغلی هرسی و گلداسمیت (1980) استفاده شده است. پایایی هر دو پرسشنامه با استفاده از ضریب آلفای کرونباخ به ترتیب 798/0 و 880/0 تایید گردید. اعتبار هر دو پرسشنامه هم از طریق روش اعتبار محتوایی CVR تایید شد. در این پژوهش متغیر مستقل توانمندسازی با 5 مولفه و 15 سوال و همچنین مشخصات دموگرافیک با 5 سوال و متغیر وابسته بهرهوری شغلی با 7 مولفه و 26 سوال میباشد. مجموع مولفههای متغیرهای مستقل با متغیر وابسته بررسی شده است. تجزیه و تحلیل آماری سوالهای پژوهش با توصیفهای تک متغیره و دو متغیره،آزمون ضریب همبستگی اسپیرمن، آزمون تاوکندالC ، آزمون تعقیبی میانگین، آزمون تعقیبی Bonferroni و تحلیل چند متغیره رگرسیون انجام شد. نتایج پژوهش نشان داد که بین متغیر توانمندسازی و متغیر بهرهوری شغلی رابطه معناداری وجود دارد. ولیکن در تحلیل چند متغیره رگرسیون نشان داده شده از بین 5 مولفة توانمندسازی (احساس شایستگی، احساس استقلال، احساس موثر بودن، احساس اعتماد و احساس معناداری) به ترتیب بیشترین متغیری که قابل پیش بینی بر ارتقای بهرهوری شغلی است احساس استقلال با (42/0درصد) و احساس اعتماد با (35/0درصد) میباشد. مولفة معناداری با 048/0 درصد قابل تعمیم نبوده و مولفههای احساس شایستگی و احساس موثر بودن هم منفی هستند. بررسی مشخصات دموگرافیک هم نشان داد که هیچ یک از این مشخصهها (سن، جنسیت، میزان تحصیلات، رشته تحصیلی و سابقه خدمت) بر روی ارتقای بهرهوری تاثیر مثبتی نداشته بلکه همگی آنها با ارقامی منفی نشان دهنده تاثیر معکوس بر ارتقای بهرهوری هستند. اما همچنان اثر توانمندسازی بر ارتقای بهرهوری قابل پیش بینی است.
خلاصه ماشینی:
"Enshel فشارهای عاطفی، از دست ندادن موقعیت خود در شرایط مختلف از طریق مدیریت بر احساسات ، مدیریت فشارهای روانی، پذیرش اتخاذ ریسک حساب شده ، خود تهییجی و خودتشویقی، آرام سازی خود، مدیریت بی قراری های خود، مدیریت تنش ، کنترل دستپاچگی، مدیریت دلتنگی ناشی از دوری از خانواده در مسابقات برون مرزی، دفع ناامیدی، مثبت اندیشی، مغلوب ساختن منفی اندیشی که این امر در گرو داشتن اعتماد به نفس است ، تقویت احساس خودشایستگی، شناسایی عوامل منفی در دیدگاه و ذهن شخص ، حقیرنشمردن (دست کم نگرفتن ) حریف ، تخلیۀ ذهن از اشتغالات مزاحم (مدیریت ترافیم ذهنی)، برنامه ریزی منظم ، بیان عبارات مثبت ، تمرکز بر عملکرد خود، کنترل هیجانات ، افزایش روحیۀ خود، خود آرام سازی، شناخت توانایی های خود و حریف از دیگر عوامل مهم و تعیین کننده در حصول موفقیت در مسابقات ورزشی به شمار می آیند (بوتلر١، ١٣٨٢).
به هر حال نتایج حاصله در قالب پاسخ به فرضیه ها هم اینک ارائه می گردند: یافته های فرضیۀ شماره ١ (تأثیر عوامل روانشناختی در موفقیت یا شکست ورزشکاران ): یافته های این پژوهش تأیید می کنند که داشتن آرامش روحی و عصبی نقشی تعیین کننده و اساسی در کسب پیروزی دارد (پرسش ٧، ٩٣ نفر= ٩٠/٣ این امر را تأیید کرده اند."