چکیده:
این تحقیق بر روی 11 نفر از زنان کاراته کا نخبه کشور انجام شد نخست از آزمودنی ها خواسته شد فن گیاکوزوکی (ضربه مشت) را به دو رشو اجرا از روی کمر و اجرا از نیمه راه و هر روش را به دو شکل کلاسیک و استیل فردی انجام دهند سپس با روش نیمه تجربی و فیلمبرداری دو بعدی به تجزیه و تلحیل و مقایسه روش ها و اشکال گوناگون اجرای فن پرداخته شد و 54 فرض برای آن منظور گردید و پارامتر هایی مانند نیروی بازو وساعد سرعت حرکت مچ دست سرعت زاویه اثر مچ دست و شتاب مچ دست به طور مستقیم و اطلاعاتی مانند انرژی جنبشی بازو و ساعد و توان بازو و ساعد بهش کل غیر مستقیم و با استفاده از فرمول های P= F.V و FK=W=P.T محسابه شد فیلمرداری طی دو مرحله انجام شد در مرلحه اول از آزمودنی ها خواسته شد فن گیاکوزوکی را با حداکثر سرعت و بهش یوه استیل خاص به خود یک بار از روی کمر و بار د یگر از نیمه راه اجرا کنند در مرحله دوم فیلمرداری سه روز قبل از اجرای یک جلسه تمرینی از آزمودنی ها خواسته شد فن گیاکوزوکی را به شکل کاملا کلاسیک و با رعایت پنج نکته اساسی تمرین و روز فیلمبرداری اجرا کنند پس از اخذ داده های مربوط به متغیر ها با استفاده از آزمون T و با ضریب اطمینان 95% خطای آلفای کمتر از 0/05 تجزیه و تحلیل آمار ی به عمل آمد که د رکل پنج فرض 2، 3، 9، 41 و 44 تفاوت معنا داری دیده شد.
خلاصه ماشینی:
"W :شتاب مچ دست بحث و نتیجهگیری پس از استخراج دادهها در آزمون فرضها،مشاهده میشود نتایج مقایسهء دو روش اجرا به دو شکل کلاسیک و غیر کلاسیک میباشد،تقریبا به هم نزدیک است و این تفاوت و نزدیکی، بیشتر به دلیل پرتابی بودن فن تسوکی و همچنین نزدیک بودن محل انفجار است که از روی کمر و از میانهء راه است؛همچنین پیروی از یک الگوی صحیح و فراگیر که تقریبا همهء مربیان آموختهاند و انتقال مهارت به مربیان و در نهایت نهادینه شدن مهارت اصلی در شاگردان که اصطلاحا در علم یادگیری حرکتی به این مقوله عادی شدن حرکت میگویند.
قابل ذکر است با توجه به معنادار بودن فرض 2 که بیان میدارد،میانگین انرژی جنبشی به دو روش اجرا به شکل کلاسیک و از روی کمر بیشتر از انرژی جنبشی در اجرای فن به شکل کلاسیک و از نیمهء راه در بازو میباشد،میتوان نتیجه گرفت که مسافت در میزان انرژی جنبشی ایجاد شده در یک نوع اجرا که همان ضربهء تسوکی شکل کلاسیک است،تأثیر مثبت و قابل توجهی دارد.
از آزمون فرض 3 که بیان میدارد میانگین انرژی جنبشی بازو به روش اجرا به شکل غیر کلاسیک و از روی کمر بیشتر از انرژی جنبشی بازو در اجرای فن به شکل کلاسیک و از نیمهء راه است،میتوان نتیجه گرفت که نه تنها مسافت در میزان انرژی جنبشی تأثیر مثبت دارد،یعنی اجرا در مسافت طولانیتر انرژی جنبشی بیشتری تولید میکند،بلکه نوع اجرا که همان صحت اجرای فن است نیز تأثیر مثبتی خواهد داشت،چرا که در مقایسه با فرض 2،تفاوت دو میانگین در فرض 3 بیشتر است."