چکیده:
هدف : شواهد روزافزونی وجود دارد که نشان می دهند ترس از درد و ترس از آسیب مکانیسمی پایه ای در پیشرفت درد و ناتوانی ناشی از آن در بیماران است . تمرینات ثبات دهنده گردن روشی است که برای درمان مشکلات و ضایعات ستون فقرات طراحی شده اند و سبب ثبات ستون فقرات گردنی و کاهش آسیب پذیری آن می شود. این مطالعه به منظور تعیین اثربخشی تمرینات اختصاصی ثبات دهنده عضلات گردن نسبت به تمرینات ایزومتریک حداکثری بر دیدگاههای اجتنابی ناشی از درد ، بهبود ناتوانی و درد مزمن گردن انجام شد .
روش بررسی : این کارآزمایی بالینی تصادفی کنترل شده روی 50 بیمار مراجعه کننده به مرکز تحقیقات فیزیوتراپی دانشگاه علوم بهزیستی و توانبخشی تهران با تشخیص گردن درد مزمن طی سالهای 92-1391 انجام شد . بیماران به صورت تصادفی در دو گروه 25 تایی تمرین های ثبات دهنده و ایزومتریک حداکثری قرار گرفتند . درد ( رتبه ای ) با مقیاس اندازه گیری دیداری درد ، شدت ناتوانی ( رتبه ای ) با Neck Disability Scale (NDI ) و دیدگاههای اجتنابی ناشی از درد ( رتبه ای ) با Fear Avoidance of Belief Questionnaeir ( FABQ) قبل ، 4 هفته ، 8 هفته و 12 هفته پس از مراجعه ارزیابی شد . برنامه درمانی هر دو گروه شامل 48 جلسه تمرین طی 8 هفته ، هر هفته 6 جلسه و هر جلسه با تکرار تمرین های مشخص بود . از آزمون های آنالیز واریانس ، آزمونهای t مستقل و t زوج برای مقایسه نتایج قبل ، حین و بعد از درمان بین گروهی و درون گروهی استفاده شد .
یافته ها : میانگین درد در گروه ثبات دهنده از 1/57±7/16 در بدو ورود به 0/70±0/92 در پایان هفته 12 و در گروه ایزومتریک حداکثری از 1/67±7/12 در بدو ورود به 0/94± 1/28 در پایان هفته 12کاهش یافت (p= 0/482) . میانگین ناتوانی (NDI ) در گروه ثبات دهنده از 3/20±22/60 در بدو ورود به 0/90 ±11/16 در پایان هفته 12 و در گروه ایزومتریک حداکثری از 76/2±88/21 در بدو ورود به 48/1±96 /14در پایان هفته 12کاهش یافت (P<0/001) . میانگین FABQ-W در گروه ثبات دهنده از 4/84± 35/08 در بدو ورود به 1/44 ±9/08 در پایان هفته 12و در گروه ایزومتریک حداکثری از 4/63±34/76 در بدو ورود به 2/18± 17/44 در پایان هفته 12کاهش یافت (P<0/001) و میانگین FABQ-PA در گروه ثبات دهنده از 20/12±2/26 در بدو ورود به 9/26±1/01 در پایان هفته 12و در گروه ایزومتریک حداکثری از 20/08±2/23 در بدو ورود به 11/16±1/14 در پایان هفته 12 کاهش یافتند (P<0/936). کاهش درد و ناتوانی و کاهش دیدگاههای اجتنابی ناشی از درددر قسمت کار در گروه تمرین های ثبات دهنده نسبت به گروه تمرین های ایزومتریک حداکثری بیشتر بود (P<0/05) .
نتیجه گیری : این مطالعه نشان داد که هر دو روش تمرین ثبات دهنده و تمرین ایزومتریک حداکثری گردن در بیماران با درد مزمن گردن سبب کاهش درد و ناتوانی و کاهش دیدگاه های اجتنابی ناشی از درد می شوند . منتها تمرینات ثبات دهنده از تاثیر بیشتری برخوردار بودند .