چکیده:
زمینه و هدف: هدفمند سازی یارانه در راستای ایجاد و متعادل سازی توزیع درآمد و کاهش آثار حاصل از فشار
بازار یا به منظور کاهش هزینه های تولید و حمایت از تولیدکنندگان با هدف تخصیص بهینه منابع، تثبیت قیمت ها، از سال 1311 در ایران آغاز شده بود و بعد از تغییر و تحول در پرداخت یارانه ها بالاخره در نیمه دوم سال 1389 طرح هدفمند سازی یارانه ها اجرا گردید. بر این اساس، یارانه ها از تزریق مستقیم به بازار و صنایع، به پرداخت نقدی تغییر شکل داد. پایین بودن قیمت حامل های انرژی و منظور نکردن هزینه های واقعی آن در بودجه مشکلات عدیده ای را در برداشت. هدفمندسازی یارانه های انرژی به عنوان راهی برای گذر از مشکلات بود. در فرماندهی انتظامی تهران بزرگ حامل های انرژی از جمله سوخت و فرآورده های نفتی از جمله هزینه هایی است که اغلب فعالیت های آن را تحت تاثیر قرار می دهد. اجرای قانون هدفمندسازی یاران هها قطعا اثرات زیادی بر مخارج آن خواهد داشت.
روش: تحقیق حاضر از نظر هدف کاربردی و از نظر روش تحقیق، توصیفی -تحلیلی و از نوع همبستگی م یباشد. جامعه آماری تحقیق کل فرماندهی انتظامی تهران بزرگ می باشد و برای جمع آوری اطلاعات از روش اسناد استفاده شده است. میزان مصرف این حام لها را دو سال قبل و دو سال پس از اجرای قانون هدفمندسازی یاران ه ها و فریدمن فرضی ههای پژوهش مورد بررسی قرار گرفته است. T جمع آوری و با استفاده از آزمو نهای یافته: براساس یافته های آزمون فرضیه های تحقیق، میانگین میزان مصرف آب ، برق و گاز در دوره ها ی بعد از اجرای قانون هدفمندسازی یارانه ها، کمتر از میانگین میزان مصرف، در دوره قبل از هدفمندسازی می باشد . ولی میانگین میزان مصرف بنزین و گازوئیل در دوره های بعد از اجرای قانون هدفمندسازی یارانه ها، بیشتر از میانگین میزان مصرف در دور ههای قبل از اجرای قانون هدفمندسازی یاران هها می باشد. نتیجه گیری: نتایج تحقیق بیانگر این است که بین اجرای قانون هدفمندی یاران هها و میزان مصرف آب، برق، گاز رابطه مثبت و معناداری وجود دارد. اما بامیزان مصرف بنزین و گازوئیل رابطه مثبت و معناداری وجود ندارد . همچنین براساس آزمون فریدمن این نتیجه حاصل شد که اجرای قانون هدفمندی یاران هها بیشترین تاثیر را به ترتیب بر میزان مصرف گاز، برق، آب، گازوئیل و در نهایت بنزین داشته است.