چکیده:
زمینه و هدف: هدف از پژوهش حاضر، تعیین موقعیت دین داری در انتخاب معیارهای مختلف سبک زندگی زنان دانشجوی دانشگاه خوارزمی است.
روش: با روش پیمایش و از طریق تکنیک پرسشنامه(محقق ساخته) و با بهره گیری از روش نمونه گیری طبقه ای متناسب و تصادفی ساده، نمونه 200 نفری از دانشجویان مورد بررسی قرار گرفت. داده ها با استفاده از رگرسیون ضرایب همبستگی تحلیل شد.
یافته ها: نتایج نشان داد معیارهای سبک زندگی دانشجویانی که از میزان دین داری بالاتری برخوردار بوده اند، برحسب «مصرف و اولویت های هزینه ای»، «اوقات فراغت» و «مدیریت بدن»، تبعیت بیشتری از توصیه های دینی دارد و دانشجویانی که از میزان دین داری پایین تری برخوردارند، به لحاظ معیارهای سبک زندگی، وضعیت متفاوت تری را تجربه می کنند.
نتیجه گیری: بین دین داری و (معیارهای) سبک زندگی رابطه معناداری وجود داشت(05/0< p).تاثیر دین داری (با مدل سنجش گلاک و استارک) بر سبک زندگی دانشجویان نیز قابل توجه است (480/0=Beta). یافته های تحقیق دلالت بر آن دارد که سنجش دین داری لازم است با مدل های بومی و ایرانی انجام شود.
خلاصه ماشینی:
"جدول ٢: مؤلفه ها و معرف های اندازه گیری سبک زندگی مؤلفه های سبک زندگی معرف ها شاخص ها هنجارهای ١- معیارهای انتخاب پوشاک ١- طبق مد بودن ٢- راحتی ٣- تنگ بودن ٤- خارجی بودن ٥-رنگ های تند ٦- نازک و بدن نما بودن ٧-زیبایی ٨- تک بودن مصرف ٢- اولویت های هزینه ای (غیر از مایحتاج زندگی) ١- پوشاک ٢- موسیقی ٣- گردش و تفریح ٤-ظاهر شخصی ٥- پس انداز ٦- کتاب ٧-سرگرمیها ٨- ورزش ٩- وسیله نقلیه نحوه گذران اوقات فراغت تماشای تلویزیون ١- گوش دادن به رادیو ٢- تماشای ماهواره ٣-گوش دادن به موسیقی ٤- ورزش کردن ٥- رفتن به خانه اقوام و دوستان ٦- مطالعه کتاب ، روزنامه و مجله ٧- استفاده از رایانه و اینترنت ٨- رفتن به مسجد و اماکن مذهبی ٩- گشت زنی در خیابان و مراکز خرید ١٠- رفتن به سینما و تئاتر ١١- استراحت کردن مدیریت بدن ١- کنترل و کاهش وزن ٦ ٢- مراقبت های بهداشتی و آرایشی ١- نظرسنجی راجع به جراحیهای ٢- زیبایی (بینی و غیره ) میزان اهمیت آرایش موها ٢- میزان اهمیت آرایش صورت ٣- میزان اهمیت آرایش ناخن ٤- میزان اهمیت استفاده از لنز رنگی ٥- میزان اهمیت استفاده از عطر و اودکلن و دئودورانت ٦- میزان اهمیت آرایش صورت ٧- میزان اهمیت آرایش خاص مو تعریف نظری دین داری: دین داری مبتنی بر تعریف دین و به معنای دینی بودن ، التزام دینی و پای بندی دینی؛ به معنای باور داشتن نظامی از باورها و رفتارها که به ماورای طبیعت مربوط میشود، است (باقری، ١٣٨٣، ص ٢٠)."