چکیده:
این مطالعه با هدف بررسی تأثیر آموزش خودتنظیمی بر حل مسأله در کودکان پیشدبستانی انجام شد. آزمودنیها شامل 40 کودک (20 دختر و 20 پسر) پیشدبستانی شهرستان میبد با میانگین سنی 5 سال و 6 ماه بودند که به طور تصادفی در دو گروه آزمایش و گواه جای گرفتند. یک برنامه آموزش خودتنظیمی به مدت 20 ساعت روزانه به روشهای بازی و قصهدرمانی برای کودکان گروه آزمایش ارائه شد. جهت سنجش حل مسأله در کودکان از 3 خردهمقیاس هوش عملی وکسلر پیشدبستانی (WPPSI) که عبارتند از: مازها، مکعبها و حساب استفاده شد. دادههای به دست آمده با روش تحلیل کوواریانس نشاندهنده تفاوت معنادار بین میانگین نمرات حل مسأله در دو گروه آزمایش و گواه بوده است و تفاوت آموزش بر افزایش مهارت حل مسأله بر حسب جنسیت معنادار نبود. به عبارتی تأثیر افزایشی آموزش روی پسرها و دخترها به میزان یکسانی میباشد. با توجه به اثربخشی آموزش خودتنظیمی در حل مسأله لازم است برنامههای گستردهای با هدف ارتقای توانایی حل مسأله کودکان طراحی گردد که محتوای آن مبتنی بر آموزش خودتنظیمی باشد. آموزش چنین مهارتهایی در ارتقای سایر حیطههای شناختی هم مفید خواهد بود.
The purpose of this study was to investigate the effects of self-regulation training on problem solving in preschool children. The study participants included 40 children 20 girls and 20 boys from Meybod city with mean age of 5 years and 6 months، were randomly assigned to experimental and which control group. A self-regulation training program was taught to the children in the experimental group for 20 hours by games and story therapy techniques. Three subscales of Arithmetic، Mazes and Block Design from Wechsler Pre-school and Primary scale of intelligence (WPPSI) were used as a measure of problem solving using Analysis of covariance. The difference between the experimental and control groups in the pre-test and post-test was significant (p0.01). Although the boys were better at problem-solving tasks than the girls (p0.01) but difference was not statistically significant for interaction of gender and intervention (p0.01). In other words، effect of the education on boys and girls was the same. Regarding the effectiveness of self-regulation training in problem solving، it is essential that extensive programs be designed to promote children's problem solving ability with its content based on training Self-regulation. Training these skills will also be useful in the development of other cognitive domains.
خلاصه ماشینی:
"ب )دارای مهارت های ذهنی خاصی است و ج ) قادر است 1- Miller 2- Lisa 3- West 4- Sternberg 5- Self regulation 6- Montagu 7- Duckworth 8- Akerman 9- MacGregor 10- Salter 11- Vorhaus 12- Taylor & Dionne 13- Corapci برای استفاده از منابع و مهارت هایش برنامه ریزی کرده و در طول حل مسأله ، میزان پیشرفت خود را نسبت به دست یابی به هدف حل مسأله مورد بازبینی قرار دهد (انیل و همکاران ،۲۰۰۳).
اثربخشی خودتنظیمی در بعد انگیزش بر حل مسأله کودکان از اهمیت بیشتری برخوردار است ؛ چرا که به دلیل شکل گیری سه بعد علاقه ، خودکارآمدی و اسناد در دوران کودکی ، مشکل حذف باورهای ناکارامد خودکارآمدی و اسناد وجود نخواهد داشت و از طریق کنترل شکست ها و موفقیت های اولیه کودکان در تکالیف شناختی می توان تا حدی به کسب علاقه بیشتر کودکان در این زمینه کمک کرد و همچنین کودکی که دارای مشکلاتی در حفظ یک وضعیت هیجانی مطلوب است در تمرکزتـوجه ، برنامه ریزی ، اتمام تکلیف و جهت دهی رفتار به سمت هدف نیز ضعیف عمل می کند (رزن ۱، گلانی ، ۲ دالتون ۳و همکاران ،۲۰۱۰).
نتایج این مطالعه پیشنهاد می کند ارائه آموزش خودتنظیمی در سنین قبل از ورود به مدرسه ، کودک را برای مواجهه با مسائل شناختی آماده ساخته ، از این رو والدین با لحاظ کردن این مسأله در روش تربیتی خویش می توانند عملکرد موفقیت آمیز کودکان خردسال خود را در حل مسائل متفاوت افزایش داده ؛ زمینه رشد بهینه عزت نفس و استقلال آن ها را فراهم نمایـند و سازمان آموزشی کـشور نیز با نظام مند کـردن برنامه های آموزشی پیش دبستانی و گنجاندن این نوع مداخلات در آن ، جهت ارتقای هرچه بیشتر یادگیرندگان در روال آموزشی بعدی تلاش نماید."