چکیده:
نگرش سیستمی کلیه عناصر سیستم را مورد توجه قرار داده و کل سیستم و اجزای تشکیل دهنده آن را با یک دید فراگیر می نگرد. قرار داد های بین المللی بالادستی نفت و گاز به طور مستقیم و غیرمستقیم با سرنوشت میلیون ها انسان ارتباط دارد از همین رو مدیریت و نظارت بر شکل گیری بر این قراردادها از اهمیت زیادی بر خوردار است. در این پژوهش با روش توصیفی با رویکرد سیستمی قرار داد بین المللی بالادستی نفت و گاز را به عنوان یک سیستم در نظر گرفته است و برای مدیریت و نظارت بر شکلگیری این قرار دادها، عناصر، محیط های مجاور را شناسایی کرده است، تعاملات محیط مجاور با سیستم اصلی مورد بررسی قرار گرفته است همچنین این سیستم را از جهت پویایی مورد تجزیه تحلیل قرار داده است. شیوه اجرا این پژوهش فردی و نوع جمع آوری اطلاعات، کتابخانه ای و جستجوی اینترنتی بوده است. در پایان به این نتیجه رسیده است که در مدیریت و نظارت بر شکل گیری قراردادهای بین اللملی نفت و گاز باید تاثیرات محیط مجاور بر این قراردادها را جدی گرفت همچنین در نظارت بر شکل گیری این قراردادها توجه نکردن به پویایی سیستم قراردادها و محیط مجاور موجب می شود که مدیر در کنترل و نظارت دچار اشتباه شود و نتیجه این اشتباه به محیط بازگردد.
خلاصه ماشینی:
"در این پژوهش با روش توصیفی با رویکرد سیستمی قرار داد بینالمللی بالادستی نفت و گاز را به عنوان یک سیستم در نظر گرفته است و برای مدیریت و نظارت بر شکلگیری این قرار دادها، عناصر، محیطهای مجاور را شناسایی کرده است، تعاملات محیط مجاور با سیستم اصلی مورد بررسی قرار گرفته است همچنین این سیستم را از جهت پویایی مورد تجزیه تحلیل قرار داده است.
این مقاله به جهت اینکه با رویکرد سیستمی به بحث شکل گیری قرار داد های بین اللمللی نفت گاز پرداخته است کاری نو است، همچنین در این مقاله سعی شده عناصر این سیستم شناسی شوند نقاط حساس برای امر نظارت شناسایی شوند، برخی از ویژگی های محیط های، سیاسی و حقوقی، اقتصادی، تکنولوژی که با قرارداد در تعامل هستند بیان شده است همچنین در بحث پویایی سیستم جهت استفاده از قرارداد های جدید امتیازی و مشارکت بحث شده است، که درخصوص با رویکرد سیستمی به توجه به محیط مجاور و روح قانون اساسی به نظر امکان استفاده از قرارداد های امتیازی و مشارکت وجود نداردوهمچنین در شرایط امروزی کشور که سازمان تحریم های بین المللی شکسته شده است به نظرمی رسد قرارداد های بیع متقابل که نسل جدید آنها موسوم به IPC)) می تواند قراردادی جذاب برای شرکت های بین المللی نفت و گاز باشد و با توجه به محیط مجاور می شود به این نتیجه رسید علت عدم تمایل شرکت های بین المللی قدرتمند برای انعقاد قرارداد در سابق شرایط تحریم و عدم اطمینان محیطی بود."