خلاصه ماشینی:
نخستین تعریفها از کنترل داخلی که در دهههای 1930 و 1940 از سوی حرفه حسابداری ایالات متحد و سایر کشورها به دست داده شده است بر حفظ و نگهداری داراییها، تدقیق و قابل اعتماد بودن صورتهای مالی تاکید میکند.
منتها به دلیل نبود رهنمودها و ملاک سنجش کارآیی سیستمهای کنترل داخلی در ایالات متحد،کمیته سازمانهای مسئول کمیسیون تردوی در سال 1990 در راستای فراهم آوردن ملاکی پذیرفته شده دست به پژوهش و بررسی در این زمینه زد و در تاریخ 12 مارس 1991 پیشنویس و در سپتامبر 1992 گزارشی با نام «کنترل داخلی-چارچوب یکپارچه»15را منتشر کرد،که مطالب زیر را دربرمیگیرد: 1.
در جلد سوم نحوه«گزارشگری به استفادهکنندگان خارج از شرکت»دربرگیرنده رهنمودهایی در مورد گزارشگری کنترل داخلی به اشخاص و سازمانهای خارج از شرکت تبیین شده و در آخرین جلد با عنوان«ابزارهای ارزیابی»،روشهای ارزیابی بسندگی و کارآیی سیستمهای کنترل داخلی برای مدیران و حسابرسان توضیح داده شده است.
(به تصویرصفحه مراجعه شود) (به تصویرصفحه مراجعه شود) تعریف کنترل داخلی گزارش نامبرده«کنترل داخلی»را فرایندی توصیف میکند که به وسیله هیئت مدیره،مدیران و سایر کارکنان مؤسسه اقتصادی عملی میشود، و به منظور اطمینان معقول از دستیابی به هدفهای زیر طراحی شده است: 1.
برجستهترین ویژگی این تعریف آن است که کنترل داخلی را«فرایند»21ی«در جریان»22و«متقابل»23توصیف میکند که فعالیتهای مؤسسه اقتصادی را تحتتأثیر قرار میدهد و نه«رویداد»24یا«چگونگی»25؛ فرایندی که تنها از دستور عملها یا روشها تأثیر نمیپذیرد بلکه از عملکرد کارکنان ردههای مختلف نیز تأثیر میپذیرد و در همان حال بر عملکرد آنها نیز تأثیر مینهد و ویژگی دیگر آن اینکه تنها اطمینان«معقول»و نه«کامل»یا «مطلق»را برای دستیابی به هدفها فراهم میآورد.