چکیده:
منابع رجالی، برخی از اصحاب ائمه علیهم السلام را با توصیفات نیکویی مانند «فقیه» ستودهاند. با نیم نگاهی به میراث حدیثی امامیه، درمییابیم که این افراد بهرغم تلاشهای فقهی در کنار شخصیتهایی مانند هشامین، تلاش کلامی نیز داشتند. این مقاله با گذری به ژرفای تاریخ تفکر امامیه بر آن است تا فعالیت اعتقادی این گروه را کاویده و نشان دهد که اینان متکلم نیز بودند. آغاز فعالیتهای این افراد از مدرسه کوفه و تداوم آن تا مدرسه قم، نشان از جریان گسترده کلامیای در حوزه امامیه دارد. بررسی گوشهای از تلاشهای دلبستگان این جریان در قالب مولفههای کلامورزی، مانند طرح پرسشهای اعتقادی، انجام مناظره و نگارش نگاشتههایی با عناوین اعتقادی، تلاشهای کلامی افراد این جریان را نمایان ساخته است.
منابع رجالی، برخی از اصحاب ائمه:را با توصیفات نیکویی مانند «فقیه» ستودهاند. با نیم نگاهی به میراث حدیثی امامیه، درمییابیم که این افراد بهرغم تلاشهای فقهی در کنار شخصیتهایی مانند هشامین، تلاش کلامی نیز داشتند. این مقاله با گذری به ژرفای تاریخ تفکر امامیه بر آن است تا فعالیت اعتقادی این گروه را کاویده و نشان دهد که اینان متکلم نیز بودند. آغاز فعالیتهای این افراد از مدرسه کوفه و تداوم آن تا مدرسه قم، نشان از جریان گسترده کلامیای در حوزه امامیه دارد. بررسی گوشهای از تلاشهای دلبستگان این جریان در قالب مولفههای کلامورزی، مانند طرح پرسشهای اعتقادی، انجام مناظره و نگارش نگاشتههایی با عناوین اعتقادی، تلاشهای کلامی افراد این جریان را نمایان ساخته است