چکیده:
دوازده فصل کاوشهای باستانشناختی در محوطه شهداد، اهمیت حاشیه غربی بیابان لوت واقع در جنوب شرق ایران را به لحاظ باستانشناختی افزونتر کرده است. در سال 1390 دشت لوت بررسی باستانشناختی شد، حاصل آن شناسایی 87 محوطه باستانی از هزاره پنجم پ.م تا دوره اسلامی بوده است. مقاله پیشرو به زیستگاههای پیش از تاریخ دشت لوت میپردازد که متعلق به هزارههای پنجم تا دوم پ.م هستند. به علت قرار گرفتن منطقه مورد مطالعه در مجاورت بیابان لوت، الگوی استقراری پیشازتاریخ دشت لوت تحتتاثیر منظرگاه بیابانی (Desert Landscape) پیرامونش بوده است. برهمکنشهای انسان با محیط در منظرگاه بیابانی دشت لوت، شگلگیری یک منظرگاه فرهنگی متمایز منطقهای را بهدنبال داشته است. واقعیتی که در الگوی پراکنش استقرارها، الگوی توسعه آنها و نوع محوطهها دیده میشود. نوشتار حاضر، به روندهای استقراری دشت لوت و همچنین برهمکنشهای منظرگاههای طبیعی و فرهنگی منطقه در دوره مسسنگی و عصر مفرغ میپردازد.