چکیده:
با تغییر ساختار مصرف فرآورده‌های نفتی در کشور و با توجه به تولید اندک پروپیلن در مجتمع‌های پتروشیمی کشور، از یک سو صنایع پتروشیمی با هدف تولید پروپیلن به فکر استفاده از فرآورده‌های نفتی به عنوان خوراک می‌باشند و از سوی دیگر تولیدکنندگان این فرآورده‌ها (پالایشگاه‌های نفت) نیز در اندیشه یافتن جایگزینی برای مصرف فرآورده‌های نفتی می‌باشند. براین اساس ایده پتروپالایشگاه به عنوان یک گزینه برای پاسخگوئی به چالش مذکور مطرح است. این مطالعه با بهره‌گیری از رویکرد کسب وکارگرا به بررسی ایده پتروپالایشگاه در سناریوهای مختلف پتروپالایشگاهی پرداخته است. علیرغم اینکه توسعه پتروپالایشگاه‌ها براساس کراکینگ نفتا یا کروسین (به عنوان گزینه برتر نسبت به آروماتیک سازی)، تولید پروپیلن بیشتری دارد و مطالعات نشان دهنده افزایش نرخ بازگشت سرمایه به میزان 18% نسبت به پالایشگاه تنها است، اما از دیدگاه رویکرد کسب وکارگرا، ایده پتروپالایشگاه چشم انداز مثبتی برای شرایط ایران ندارد.
Changes in consumption patterns of petroleum products in our country and low production rate of propylene in petrochemical refineries need to be considered. On one hand، petrochemical industries are paying attention to propylene production in order to use petroleum products as food. On the other hand، the producers look for alternatives for petroleum products. To overcome these challenges، petrochemical refinery is mentioned as an alternative. This study follows a business oriented approach to survey different scenarios of establishing petrochemical refineries. Despite the fact that petrochemical refineries development based on naphtha cracking or kerosene (which are preferred to aromatics) retains more propylene production and results in investment return rate of 18% in comparison to refineries، taking the business oriented approach into account، an insightful perspective about petrochemical refineries in Iran cannot be predicted.
(
, 
, 
)
