چکیده:
رئالیسم جادویی یکی از شاخه های رئالیسم در مکاتب ادبی است که درواقع کندوکاوی در ارتباطات غریب ذهن ابتدایی ملت هاست که در آن اسطوره های بومی در واقعیت های روزمره ی زندگی امروزی ادغام میشوند و دنیای خاصی را به وجود میآورند و باعث ایجاد فضایی آمیخته از عناصر جادویی و عادی میشوند. در برخی از آثار نویسندگان زن ایرانی، اعم از رمان و داستان کوتاه ، ویژگیهایی از این شیوه نمایان است که برخی از وجوه آن در آثار برجسته ی این نویسندگان از جمله ، روانیپور، پارسیپور، ترقّی، پیرزاد و سیمین دانشور منعکس شده است .آنچه در این پژوهش موردنظر قرار گرفته است ، بررسی چند اثر برجسته از نویسندگان نامبرده ، اعم از رمان و داستان کوتاه است که نشانه هایی از وجوه این شیوه ی ادبی، درآن ها به کار رفته - است که ازمهم ترین آنها می توان به : وجود عناصر نامتجانس ، موجودات عجیب و ترکیبی میان انسان و حیوان و گیاه ، فضاهای رازناک و فراواقعی، بدبختیهای همراه با وحشت ، و ترس های موهوم همراه با یاس و ناامیدی، و درهم تنیدگی پدیده های واقعی و تاریخی و اسطوره ها، اشاره نمود.
خلاصه ماشینی:
"نویسنده با فضاسازی و وهمناک کردن فضای داستان واقعیت زندگی را با خیال و وهم درهم آمیخته و فضایی زیبا و قابل باور ایجاد کرده است که با مؤلفه های ذکر شده همخوانی دارند و لحن بسیار زیبا و گویای آن نیز بر باورپذیر کردن این نکته که سال های خوش کودکی به دویدن های عبث و بیهوده ی بزرگ سالی خواهد انجامید و تیرگی و پلشتی جای رنگ های روشن آن سالها را خواهد گرفت ، میافزاید و همچنین سیر در زمان های مختلف که از مشخصه های اصلی رئالیسم جادویی به شمارمیآید، در داستان کاملا نمایان است .
٥- نتیجه گیری در بررسیهای انجام شده در آثار نویسندگان نامبرده می توان آمیختگی عناصر خیالی و تاریخی ، مسائل واقعی اجتماعی وتخیلی، همزیستی زمان های مختلف وقوع حوادث ، ادغام شیوه های روایت داستان ها، شرح امور جدی و فانتزیها در داستان ، پیوند بین جهان مردگان و زندگان و تلفیق تاریخ و ماوراءالطبیعه را به وضوح مشاهده نمود که به نوعی حاصل گرایش به رئالیسم جادویی تحت تاثیر ترجمه ی رمان های نویسندگان به این شیوه است که از دهه ی ١٣٥٠ صورت گرفت و تا پس از انقلاب نیز، به خاطر فضای رازناک و عجیب آن ، تداوم یافت ، و ترکیبی از تاریخ و اسطوره ، و عرفان و شاعرانگی، و گرایش به عالم خیال و رؤیا، و عشق و مرگ ، سبب به وجود آمدن ادبیات اجتماعی و ساختار تازه ی ادبی گردید، که مورد توجه ی زنان نویسنده ی ایران قرارگرفت ."