چکیده:
«علی محمّد شیرازی» از جمله مدعیانی است که در دوره معاصر از بدنه تشیع جدا شد و با سوء استفاده از باور پاک برخی از منتظران، به جریان‌سازی پرداخت. وی نخست مدعی بابیت بود؛ ولی طی دو سال آخر عمرش، ادعاهای مهدویت و نبوت و الوهیّت کرد. پیامدهای ادعاهای او، شورش‌های فراوان در ایران اسلامی بود. او از تازگی آموزه‌های خود سخن گفت؛ لیکن گفتار و کردارش الگو گرفته از جریان‌های باطنی و انحرافی منسوب به تشیع بود.این نوشتار با تبیین و نقد ادعاهای بابیت و مهدویت علی‌محمّد شیرازی و اقدامات او؛ به پیشینه‌شناسی و ریشه‌یابی گفتار و کردار او پرداخته و برای مخاطب روشن می‌سازد که گفتار و کردار وی در آثار جریان‌های باطنی و انحرافی منتسب به تشیع سابقه دارد و در حقیقت ادعای به ظاهر تازه علی‌محمّد شیرازی، بازنشر سخنان کهنه پیشینیان است و در پایان از تناقض‌هایی متعدد در ادعاهای وی پرده بر می‌دارد.
“Ali Muhammad Shirazi” is one of the claimants who separated from the body of Shiite in the contemporary era and by misusing the clear beliefs of some of those waiting engaged in mainstreaming. He was the first to claim Babism، but over the last two years of his life، he claimed messianism، prophecy and divinity. As the result of his claims، many riots were held in the Islamic Iran. He spoke of his novel teachings; however، his words and deeds were modeled from the inner spiritual flows and diversions attributed to Shi’ism.
The current paper investigates his background and finds the basis of his words and deeds by explaining and criticizing the Babism and messianic claims of Ali Muhammad Shirazi and his deeds and illuminates that his words and deeds is precedent in the effects of the inner spiritual intentions and diversions attributed to Shi’ism and in fact the superficially new claims of Ali Muhammad Shirazi are the republication of the old words of the predecessors and at the end، unveils the numerous contradictions in his claims.
خلاصه ماشینی:
"در آثار بابیت و بهائیت نیز گزارش‌های فراوانی از ادعاهای مهدویت علی‌محمد شیرازی رسیده است که چند نمونه از آن‌ها را باز می‌نویسیم: أ) شوقی افندی، (ملقب به ولی امر الله، نوه دختری و جانشین عباس افندی، در گزارش مهدویت علی‌محمد شیرازی می‌نویسد: این ذات مقدس که چنین انقلاب عظیم در عالم وجود ایجاد نمود و روح حیات در کالبد امکان بدمید؛ همان قائم موعود و مهدی معهود صاحب العصر و الزمان است که شریعت فرقان به ظهور مبارکش منسوخ گردید (شوقی افندی، 1992: ص40).
علی‌محمد شیرازی نخست خود را باب مهدی موعود ( و واسطه میان امام و مردم خواند؛ لیکن این ادعا بر اساس توقیع شریفی که از سوی امام زمان ( پیش از وفات علی بن محمد سمری صادر شده است، تکذیب می‌شود؛ زیرا آن حضرت هر کس را که پیش از خروج سفیانی و صیحه آسمانی ادعای مشاهده کند؛ کذاب و مفتری می‌خواند: «فمن ادعی المشاهده قبل خروج السفیانی و الصیحة فهو کذاب مفتر» (طبرسی، 1403: ج 2، ص478).
7. بر اساس روایات اسلامی، مهدی موعود( باید پس از ظهور زمین را از عدل و داد پر سازد: «یملأ الأرض قسطا و عدلا کما ملئت ظلما و جورا» (صدوق، 1395: ج 2، ص423)؛ ولی پس از پیدایش علی‌محمد شیرازی و ادعای مهدویت وی، نه تنها عدل و دادی فراگیر نشد؛ بلکه دو جنگ جهانی رخ داد و ظلم و فساد گسترش یافت و قتل و غارت به حدی رسید که این رویکرد جهانی جزء مهم اخبار رسانه‌های جهان شد؛ همان گونه که در روایات اسلامی وعده آن برای زمان پیش از ظهور داده شده است."
(
, 
, 
)
